ἀνδρεῖος

Grec ancien

Étymologie
De ἀνήρ, anếr (« homme »).

Adjectif

Cas Singulier Pluriel Duel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif ἀνδρεῖος ἀνδρεία ἀνδρεῖον ἀνδρεῖοι ἀνδρεῖαι ἀνδρεῖα ἀνδρείω ἀνδρεία ἀνδρείω
Vocatif ἀνδρεῖε ἀνδρεία ἀνδρεῖον ἀνδρεῖοι ἀνδρεῖαι ἀνδρεῖα ἀνδρείω ἀνδρεία ἀνδρείω
Accusatif ἀνδρεῖον ἀνδρείαν ἀνδρεῖον ἀνδρείους ἀνδρείας ἀνδρεῖα ἀνδρείω ἀνδρεία ἀνδρείω
Génitif ἀνδρείου ἀνδρείας ἀνδρείου ἀνδρείων ἀνδρείων ἀνδρείων ἀνδρείοιν ἀνδρείαιν ἀνδρείοιν
Datif ἀνδρείῳ ἀνδρείᾳ ἀνδρείῳ ἀνδρείοις ἀνδρείαις ἀνδρείοις ἀνδρείοιν ἀνδρείαιν ἀνδρείοιν

ἀνδρεῖος, andreîos \an.ˈdreːˌ.os\

  1. Masculin, d’homme.

    Antonymes

    Références
    Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.