ἀποπομπαῖος
Grec ancien
Étymologie
- De ἀποπέμπω, apopémpô (« emporter le mal »).
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | ἀποπομπαῖος | ἀποπομπαία | ἀποπομπαῖον | ἀποπομπαῖοι | ἀποπομπαῖαι | ἀποπομπαῖα | ἀποπομπαίω | ἀποπομπαία | ἀποπομπαίω |
| Vocatif | ἀποπομπαῖε | ἀποπομπαία | ἀποπομπαῖον | ἀποπομπαῖοι | ἀποπομπαῖαι | ἀποπομπαῖα | ἀποπομπαίω | ἀποπομπαία | ἀποπομπαίω |
| Accusatif | ἀποπομπαῖον | ἀποπομπαίαν | ἀποπομπαῖον | ἀποπομπαίους | ἀποπομπαίας | ἀποπομπαῖα | ἀποπομπαίω | ἀποπομπαία | ἀποπομπαίω |
| Génitif | ἀποπομπαίου | ἀποπομπαίας | ἀποπομπαίου | ἀποπομπαίων | ἀποπομπαίων | ἀποπομπαίων | ἀποπομπαίοιν | ἀποπομπαίαιν | ἀποπομπαίοιν |
| Datif | ἀποπομπαίῳ | ἀποπομπαίᾳ | ἀποπομπαίῳ | ἀποπομπαίοις | ἀποπομπαίαις | ἀποπομπαίοις | ἀποπομπαίοιν | ἀποπομπαίαιν | ἀποπομπαίοιν |
ἀποπομπαῖος, apopompaîos \a.po.pom.ˈpa͜iˌ.os\
- Ce qui emporte (le mal).
- ἀποπομπαῖος τράγος
- bouc émissaire
- ἀποπομπαῖος τράγος
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.