ἐξομολογητής
: εξομολογητής
Grec ancien
Étymologie
- Du verbe ἐξομολογῶ, exomologỗ (« confesser »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ὁ | ἐξομολογητής | οἱ | ἐξομολογηταί | τὼ | ἐξομολογητά |
| Vocatif | ἐξομολογητά | ἐξομολογηταί | ἐξομολογητά | |||
| Accusatif | τὸν | ἐξομολογητήν | τοὺς | ἐξομολογητάς | τὼ | ἐξομολογητά |
| Génitif | τοῦ | ἐξομολογητοῦ | τῶν | ἐξομολογητῶν | τοῖν | ἐξομολογηταῖν |
| Datif | τῷ | ἐξομολογητῇ | τοῖς | ἐξομολογηταῖς | τοῖν | ἐξομολογηταῖν |
ἐξομολογητής, exomologêtếs \e.kʰso.mo.lo.ɡɛː.ˈtɛːs\ masculin
- (Religion) Confesseur.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.