ἱστοριογραφία
Grec ancien
Étymologie
- Mot dérivé de ἱστοριόγραφος, historiographos (« historien ») avec le suffixe -ία, -ía.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ἡ | ἱστοριογραφία | αἱ | ἱστοριογραφίαι | τὼ | ἱστοριογραφία |
| Vocatif | ἱστοριογραφία | ἱστοριογραφίαι | ἱστοριογραφία | |||
| Accusatif | τὴν | ἱστοριογραφίαν | τὰς | ἱστοριογραφίας | τὼ | ἱστοριογραφία |
| Génitif | τῆς | ἱστοριογραφίας | τῶν | ἱστοριογραφιῶν | τοῖν | ἱστοριογραφίαιν |
| Datif | τῇ | ἱστοριογραφίᾳ | ταῖς | ἱστοριογραφίαις | τοῖν | ἱστοριογραφίαιν |
ἱστοριογραφία, historiographía \his.to.ri.o.ɡra.ˈpʰi.aː\ féminin
- Historiographie, art de l'historiographe.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.