Germanicus
Latin
Adjectif
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | Germanicus | Germanică | Germanicum | Germanicī | Germanicae | Germanică |
Vocatif | Germanice | Germanică | Germanicum | Germanicī | Germanicae | Germanică |
Accusatif | Germanicum | Germanicăm | Germanicum | Germanicōs | Germanicās | Germanică |
Génitif | Germanicī | Germanicae | Germanicī | Germanicōrŭm | Germanicārŭm | Germanicōrŭm |
Datif | Germanicō | Germanicae | Germanicō | Germanicīs | Germanicīs | Germanicīs |
Ablatif | Germanicō | Germanicā | Germanicō | Germanicīs | Germanicīs | Germanicīs |
Germanicus \Prononciation ?\
- Germanique, de Germain, de Germanie.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Nom propre
Cas | Singulier |
---|---|
Nominatif | Germanicus |
Vocatif | Germanice |
Accusatif | Germanicum |
Génitif | Germanicī |
Datif | Germanicō |
Ablatif | Germanicō |
Germanicus \Prononciation ?\ masculin
Références
- « Germanicus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 710)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.