brezhonegadur
Breton
Étymologie
- De brezhoneg-, radical du verbe brezhonegañ (« parler breton »), avec le suffixe -adur.
Nom commun
brezhonegadur \bre.zɔ̃.ne.ˈɡɑː.dyr\ masculin (pluriel : brezhonegadurioù)
- Bretonnnisme.
- E-touez kêrioù Breizh-Izel, ez eo Douarnenez unan eus ar re ma’z eo chomet ar brezhoneg yezh ar pemdez an diwezhatañ, hag ur bern brezhonegadurioù a vez klevet e galleg an dud, hiziv cʼhoazh. — (Kant bro, kant giz, in #brezhoneg, niv. 2, mars-avril 2014, p. 11)
- Parmi les villes de Basse-Bretagne, Douarnenez est l’une de celles où le breton est resté la langue quotidienne le plus tard, et on entend beaucoup de bretonnismes dans le français des gens, aujourd’hui encore.
- E-touez kêrioù Breizh-Izel, ez eo Douarnenez unan eus ar re ma’z eo chomet ar brezhoneg yezh ar pemdez an diwezhatañ, hag ur bern brezhonegadurioù a vez klevet e galleg an dud, hiziv cʼhoazh. — (Kant bro, kant giz, in #brezhoneg, niv. 2, mars-avril 2014, p. 11)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.