cinerulentus
Latin
Étymologie
- De cinis, cineris (« cendre ») avec le suffixe -ulentus.
Adjectif
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | cinerulentus | cinerulentă | cinerulentum | cinerulentī | cinerulentae | cinerulentă |
Vocatif | cinerulente | cinerulentă | cinerulentum | cinerulentī | cinerulentae | cinerulentă |
Accusatif | cinerulentum | cinerulentăm | cinerulentum | cinerulentōs | cinerulentās | cinerulentă |
Génitif | cinerulentī | cinerulentae | cinerulentī | cinerulentōrŭm | cinerulentārŭm | cinerulentōrŭm |
Datif | cinerulentō | cinerulentae | cinerulentō | cinerulentīs | cinerulentīs | cinerulentīs |
Ablatif | cinerulentō | cinerulentā | cinerulentō | cinerulentīs | cinerulentīs | cinerulentīs |
cinerulentus \Prononciation ?\
Synonymes
Références
- « cinerulentus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.