gloazañ
Breton
Étymologie
Verbe
| Mutation | Infinitif |
|---|---|
| Non muté | gloazañ |
| Adoucissante | cʼhloazañ |
| Durcissante | kloazañ |
gloazañ \ˈɡlwɑːzã\ transitif direct (conjugaison), base verbale gloaz- (pronominal : en em cʼhloazañ)
- Blesser.
- Bev eo betek-hen, hag evitañ da vezañ kozh, petra bennak ne van kildant ebet en e cʼhenou, lemm eo bepred e ivinoù ha gloazañ da vat e rafe ar fallakr gant ma vefe hirocʼh e dammig kleze. — (Jarl Priel, Va Buhez e Rusia, Al Liamm, 1955, p. 14.)
- Il est encore vivant, et bien qu’il soit vieux, quoiqu’il ne lui manque aucune molaire dans la bouche, ses ongles sont toujours acérés et le scélérat blesserait pour de bon si sa petite épée était plus longue.
- Bev eo betek-hen, hag evitañ da vezañ kozh, petra bennak ne van kildant ebet en e cʼhenou, lemm eo bepred e ivinoù ha gloazañ da vat e rafe ar fallakr gant ma vefe hirocʼh e dammig kleze. — (Jarl Priel, Va Buhez e Rusia, Al Liamm, 1955, p. 14.)
Dérivés
- gloazadenn
- gloazadur
- gloazenn
- gloazer
- gloaziad (pluriel : gloazidi)
- gloazus
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.