libý
Tchèque
Étymologie
- Apparenté à líbit se, libovat si (« se plaire, se plaire à »), du vieux slave любъ, ljubŭ.
Adjectif
nombre | cas \ genre | masculin | féminin | neutre | |
---|---|---|---|---|---|
animé | inanimé | ||||
singulier | nominatif | libý | libá | libé | |
vocatif | libý | libá | libé | ||
accusatif | libého | libý | libou | libé | |
génitif | libého | libé | libého | ||
locatif | libém | libé | libém | ||
datif | libému | libé | libému | ||
instrumental | libým | libou | libým | ||
pluriel | nominatif | libí | libé | libá | |
vocatif | libí | libé | libá | ||
accusatif | libé | libá | |||
génitif | libých | ||||
locatif | libých | ||||
datif | libým | ||||
instrumental | libými |
libý \Prononciation ?\
Dérivés
- libost, aise, plaisir, gré
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.