litteratorius
Latin
Étymologie
- De litterator (« lettré ») avec le suffixe -ius.
Adjectif
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | litteratorius | litteratoriă | litteratorium | litteratoriī | litteratoriae | litteratoriă |
Vocatif | litteratorie | litteratoriă | litteratorium | litteratoriī | litteratoriae | litteratoriă |
Accusatif | litteratorium | litteratoriăm | litteratorium | litteratoriōs | litteratoriās | litteratoriă |
Génitif | litteratoriī | litteratoriae | litteratoriī | litteratoriōrŭm | litteratoriārŭm | litteratoriōrŭm |
Datif | litteratoriō | litteratoriae | litteratoriō | litteratoriīs | litteratoriīs | litteratoriīs |
Ablatif | litteratoriō | litteratoriā | litteratoriō | litteratoriīs | litteratoriīs | litteratoriīs |
litteratorius \Prononciation ?\
- Littéraire, grammatical.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « litteratorius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.