mancus
Latin
Étymologie
Adjectif
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | mancus | mancă | mancum | mancī | mancae | mancă |
Vocatif | mance | mancă | mancum | mancī | mancae | mancă |
Accusatif | mancum | mancăm | mancum | mancōs | mancās | mancă |
Génitif | mancī | mancae | mancī | mancōrŭm | mancārŭm | mancōrŭm |
Datif | mancō | mancae | mancō | mancīs | mancīs | mancīs |
Ablatif | mancō | mancā | mancō | mancīs | mancīs | mancīs |
mancus \Prononciation ?\
Références
- « mancus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- [1] Julius Pokorny, Indogermanisches Etymologisches Woerterbuch, radical *mə-n-és
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.