obsitus
Latin
Forme de verbe
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | obsitus | obsită | obsitum | obsitī | obsitae | obsită |
Vocatif | obsite | obsită | obsitum | obsitī | obsitae | obsită |
Accusatif | obsitum | obsităm | obsitum | obsitōs | obsitās | obsită |
Génitif | obsitī | obsitae | obsitī | obsitōrŭm | obsitārŭm | obsitōrŭm |
Datif | obsitō | obsitae | obsitō | obsitīs | obsitīs | obsitīs |
Ablatif | obsitō | obsitā | obsitō | obsitīs | obsitīs | obsitīs |
obsitus \Prononciation ?\
- Participe passé de obsero.
Références
- « obsitus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.