semanticus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien σημαντικός, sêmantikós (« significatif »).
Adjectif
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | semanticus | semantică | semanticum | semanticī | semanticae | semantică |
Vocatif | semantice | semantică | semanticum | semanticī | semanticae | semantică |
Accusatif | semanticum | semanticăm | semanticum | semanticōs | semanticās | semantică |
Génitif | semanticī | semanticae | semanticī | semanticōrŭm | semanticārŭm | semanticōrŭm |
Datif | semanticō | semanticae | semanticō | semanticīs | semanticīs | semanticīs |
Ablatif | semanticō | semanticā | semanticō | semanticīs | semanticīs | semanticīs |
semanticus \Prononciation ?\
- Significatif.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « semanticus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.