semplañ
Breton
Étymologie
- → voir sempl et -añ.
Verbe
semplañ \ˈsẽmplã\ intransitif (conjugaison), base verbale sempl-
- S’évanouir.
- Prest e voe ar vamm da semplañ, pa glevas mouezh he mercʼh o tont diwar lein ar pres, [...]. — (Marsel Klerg, Faltazi an amzerioù kent, Mouladurioù Hor Yezh, 1999, p. 141)
- La mère fut sur le point de s’évanouir, quand elle entendit la voix de sa fille venant du haut de l’armoire, [...].
- Prest e voe ar vamm da semplañ, pa glevas mouezh he mercʼh o tont diwar lein ar pres, [...]. — (Marsel Klerg, Faltazi an amzerioù kent, Mouladurioù Hor Yezh, 1999, p. 141)
Variantes orthographiques
- sempliñ
Dérivés
- sempladenn
- sempladur
- sempladurezh
- semplaenn
- semplaus
- semplerezh
- semplidigezh
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.