subsumo
Latin
Verbe
subsūmō, infinitif : subsūmere, parfait : subsumpsī, supin : subsumptum \Prononciation ?\ transitif (conjugaison)
- Subsumer.
- Tamen notandum est ultra quod si conclusio sit particularis, non contingit ultra procedere sumendo sub eius subiecto. Similiter si in maiori propositione medium non sit distributum, non ualet in minori sub illo medio subsumere. — (Jean Buridan, Quaestiones in Analytica priora)
- Tamen notandum est ultra quod si conclusio sit particularis, non contingit ultra procedere sumendo sub eius subiecto. Similiter si in maiori propositione medium non sit distributum, non ualet in minori sub illo medio subsumere. — (Jean Buridan, Quaestiones in Analytica priora)
Note : Par convention, les verbes latins sont désignés par la 1re personne du singulier du présent de l’indicatif.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.