touiñ
Breton
Verbe
touiñ \ˈtuːĩ\ intransitif et transitif direct (conjugaison), base verbale tou-
- Jurer.
- — Her lakaat da douiñ sentiñ ouzh lezennoù ar c’houarnamant, pe her c’has ganeomp d’ar prizon. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Éditions Al Liamm, 1977, p. 180)
- — Le faire jurer d’obéir aux lois du gouvernement, ou l’amener avec nous en prison.
- — Her lakaat da douiñ sentiñ ouzh lezennoù ar c’houarnamant, pe her c’has ganeomp d’ar prizon. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Éditions Al Liamm, 1977, p. 180)
Variantes orthographiques
- touañ
- touet
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.