Constancio (nombre)
Constancio es un nombre propio masculino de origen latino en su variante en español. Proviene del latín constans, "constante, invariable".
Constancio | ||
---|---|---|
El emperador Constancio I | ||
Origen | Latino | |
Género | Masculino | |
Santoral | 29 de enero | |
Significado | constante, invariable | |
Zona de uso común | Occidente | |
Artículos en Wikipedia | Todas las páginas que comienzan por «Constancio». | |
Feminino: Constanza .
Variantes
- Femenino: Constanza.
Variantes en otros idiomas
Variantes en otras lenguas | |
---|---|
Español | Constancio |
Alemán | Constan |
Búlgaro | Констанций (Konstancij) |
Catalán | Constanci |
Checo | Constanti |
Croata | Koncije |
Danés | Constan |
Esperanto | Konstcio |
Euskera | Kostan |
Finlandés | Constants |
Francés | Constanci |
Griego | Κωνστάντιος (Kônstántios) |
Holandés | Constantius |
Húngaro | Constantius |
Inglés | Constantius |
Italiano | Costanzo |
Latín | Constantius |
Lituano | Konstantinas |
Noruego | Konstan |
Polaco | Konsjusz |
Portugués | Constâncio |
Rumano | Conţiu |
Ruso | Константин (Konstantin) |
Sardo | Costa |
Serbio | Констанције (Konstancije) |
Siciliano | Custanzu |
Sueco | Constan |
Véase también
Bibliografía
- Montes Vicente, José María (2001). El libro de los Santos. Alianza, Madrid. ISBN 84-206-7203-3.
- Tibón, Gutierre (1994). Diccionario etimológico comparado de nombres propios de persona. Fondo de Cultura Económica, México. ISBN 968-16-2284-7.
- Yáñez Solana, Manuel (1995). El gran libro de los Nombres. M. E. Editores, Madrid. ISBN 84-495-0232-2.
Este artículo ha sido escrito por Wikipedia. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.