öv

See also: óv, øv, ov, OV, OEV, and -ov

Hungarian

Etymology

From Proto-Uralic *wiŋä.

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈøv]
  • Audio(file)

Noun

öv (plural övek)

  1. belt

Declension
Inflection (stem in -e-, front rounded harmony)
singular plural
nominative öv övek
accusative övet öveket
dative övnek öveknek
instrumental övvel övekkel
causal-final övért övekért
translative övvé övekké
terminative övig övekig
essive-formal övként övekként
essive-modal — —
inessive övben övekben
superessive övön öveken
adessive övnél öveknél
illative övbe övekbe
sublative övre övekre
allative övhöz övekhez
elative övből övekből
delative övről övekről
ablative övtől övektől
Possessive forms of öv
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. övem öveim
2nd person sing. öved öveid
3rd person sing. öve övei
1st person plural övünk öveink
2nd person plural övetek öveitek
3rd person plural övük öveik

Derived terms

(Compound words):

(Expressions):

Lombard

Etymology

From Latin ōvum, from Proto-Indo-European *h₂ōwyóm.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈø.øf/

Noun

öv m (invariable)

  1. (biology, zoology, food and drink) alternative spelling of œv, egg

Romansch

Alternative forms
  • (Rumantsch Grischun, Sutsilvan, Surmiran) ov
  • (Sursilvan) iev

Etymology

From Latin ōvum, from Proto-Indo-European *h₂ōwyóm.

Noun

öv m (plural övs)

  1. (Puter, Vallader, biology, zoology, foods) egg

Turkish

Etymology

From övmek (“to compliment, commend”).

Verb

öv

  1. imperative of övmek
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.