έρρινος

• ένρινος (énrinos)

From earlier ἔνρινος (ἔnrinos), with regressive assimilation; from Ancient Greek ἐν (en, “in”) + ῥίς (rhís, “nose”) + -ος (-os).

The phonetic sense is a semantic loan from French nasal.[1]

The Hellenistic Koine noun ἔρρινον (érrhinon, “sneazing medicine”) is semantically unrelated.

• IPA^(key): /ˈe.ri.n.os/
• Hyphenation: έρ‧ρι‧νος

έρρινος • (érrinos) m (feminine έρρινη, neuter έρρινο)

1. sound coming from the nasal cavity

   Η προφορά του είναι πολύ έρρινη

   I proforá tou eínai polý érrini

   His accent is very nasal.

2. (phonetics, phonology) nasal

   τα έρρινα σύμφωνα μι και νι ― ta érrina sýmfona mi kai ni ― the nasal consonants mu and nu

• In polytonic script: ἔρρινος

• (phonetics, phonology): ρινικός (rinikós)

• έρρινα (érrina, adverb)
• ερρινίζω (errinízo, “speak nasally”)
  • ερρινισμός m (errinismós, “speaking nasally”)
• ερρινομελής (errinomelís, “singing nasally”)
• ερρινοποίηση f (errinopoíisi, “nasalization”)
• ερρινότητα f (errinótita, “nasality”), ενρινότητα (enrinótita), ερρινότης (errinótis)
• ερρίνωση f (errínosi, “nasalization”)
• προερρινοποίηση f (proerrinopoíisi, “prenasalization”)

• ερρίνως (errínos, adverb) (Katharevousa)
• ρινικός (rinikós)
• possible verbs for nasalize: ερρινώνω (errinóno), ερρινοποιώ (errinopoió), ρινικοποιώ (rinikopoió)

• υγρός (ygrós)

• Dimitrakos, Dimitrios B. (1964) Μέγα λεξικόν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης [Great Dictionary of the entire Greek Language] (in Greek), Athens: Hellenic Paideia
• εν- in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
• Babiniotis, Georgios (2002) Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας [Modern Greek Dictionary] (in Greek), 2nd edition, Athens: Lexicology Centre