αιρετικός

Greek

Adjective

αιρετικός • (airetikós) m (feminine αιρετική, neuter αιρετικό)

  1. heretical
  2. sectarian
  3. (as a noun) heretic
    αιρετικός m (airetikós), αιρετική f (airetikí)

Declension
declension of αιρετικός
number 
case / gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative αιρετικός αιρετική αιρετικό αιρετικοί αιρετικές αιρετικά
genitive αιρετικού αιρετικής αιρετικού αιρετικών αιρετικών αιρετικών
accusative αιρετικό αιρετική αιρετικό αιρετικούς αιρετικές αιρετικά
vocative αιρετικέ αιρετική αιρετικό αιρετικοί αιρετικές αιρετικά
derivations comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο αιρετικός, etc.)
relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο αιρετικός (o pio airetikós), etc.)
degrees of comparison by suffixation
comparative singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative αιρετικότερος αιρετικότερη αιρετικότερο αιρετικότεροι αιρετικότερες αιρετικότερα
genitive αιρετικότερου αιρετικότερης αιρετικότερου αιρετικότερων αιρετικότερων αιρετικότερων
accusative αιρετικότερο αιρετικότερη αιρετικότερο αιρετικότερους αιρετικότερες αιρετικότερα
vocative αιρετικότερε αιρετικότερη αιρετικότερο αιρετικότεροι αιρετικότερες αιρετικότερα
derivations relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο αιρετικότερος", etc)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.