ανασταλτικό

Greek

Etymology

From ανασταλτικός (anastaltikós, “inhibiting, suspensive”, adjective)

Noun

ανασταλτικό • (anastaltikó) n (plural ανασταλτικά)

  1. inhibition

Declension
declension of ανασταλτικό
singular plural
nominative ανασταλτικό • ανασταλτικά •
genitive ανασταλτικού • ανασταλτικών •
accusative ανασταλτικό • ανασταλτικά •
vocative ανασταλτικό • ανασταλτικά •

Coordinate terms

Adjective

ανασταλτικό • (anastaltikó)

  1. Accusative singular masculine form of ανασταλτικός (anastaltikós).
  2. Nominative, accusative and vocative singular neuter form of ανασταλτικός (anastaltikós).
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.