δυσκίνητος

Greek

Adjective

δυσκίνητος • (dyskínitos) m (feminine δυσκίνητη, neuter δυσκίνητο)

  1. ungainly, ponderous, cumbersome, sluggish
  2. (figuratively) slow in thought and comprehension

Declension
declension of δυσκίνητος
number 
case / gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative δυσκίνητος δυσκίνητη δυσκίνητο δυσκίνητοι δυσκίνητες δυσκίνητα
genitive δυσκίνητου δυσκίνητης δυσκίνητου δυσκίνητων δυσκίνητων δυσκίνητων
accusative δυσκίνητο δυσκίνητη δυσκίνητο δυσκίνητους δυσκίνητες δυσκίνητα
vocative δυσκίνητε δυσκίνητη δυσκίνητο δυσκίνητοι δυσκίνητες δυσκίνητα
derivations comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο δυσκίνητος, etc.)
relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο δυσκίνητος (o pio dyskínitos), etc.)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.