δυσμενής

Ancient Greek

Alternative forms

δυμενές (dumenés)

Etymology

From Proto-Hellenic *dusmenḗs, from Proto-Indo-European *dusmenḗs (whence also Sanskrit दुर्मनास् (durmanā́s), Avestan 𐬛𐬎𐬱𐬨𐬀𐬥𐬀𐬵‎ (dušmanah), Middle Persian [script needed] (dwšmn'), Middle Persian [script needed] (dwšmyn'), Manichaean Middle Persian 𐫅𐫇𐫢𐫖𐫏𐫗‎‎ (dwšmyn‎ /dušmen/)), from *dus- + *ménos (“mind, thought”), from *men- (“think”). Equivalent to δῠσ- (dus-) +‎ μένος (ménos, “spirit”) +‎ -ής (-ḗs, adjective suffix).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /dyz.me.nɛ̌ːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /dyz.mɛˈnes/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ðyz.meˈnis/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðyz.meˈnis/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðiz.meˈnis/

Adjective

δῠσμενής • (dusmenḗs) m or f (neuter δῠσμενές); third declension

hostile [+dative or genitive = to someone]
(substantive) enemy [+dative or genitive = of someone]

Inflection

Third declension of δῠσμενής; δῠσμενές (contracted, Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	δῠσμενής dusmenḗs	δῠσμενές dusmenés	δῠσμενεῖ dusmeneî	δῠσμενεῖ dusmeneî	δῠσμενεῖς dusmeneîs	δῠσμενῆ dusmenê
Genitive	δῠσμενοῦς dusmenoûs	δῠσμενοῦς dusmenoûs	δῠσμενοῖν dusmenoîn	δῠσμενοῖν dusmenoîn	δῠσμενῶν dusmenôn	δῠσμενῶν dusmenôn
Dative	δῠσμενεῖ dusmeneî	δῠσμενεῖ dusmeneî	δῠσμενοῖν dusmenoîn	δῠσμενοῖν dusmenoîn	δῠσμενέσῐ / δῠσμενέσῐν dusmenési(n)	δῠσμενέσῐ / δῠσμενέσῐν dusmenési(n)
Accusative	δῠσμενῆ dusmenê	δῠσμενές dusmenés	δῠσμενεῖ dusmeneî	δῠσμενεῖ dusmeneî	δῠσμενεῖς dusmeneîs	δῠσμενῆ dusmenê
Vocative	δῠσμενές dusmenés	δῠσμενές dusmenés	δῠσμενεῖ dusmeneî	δῠσμενεῖ dusmeneî	δῠσμενεῖς dusmeneîs	δῠσμενῆ dusmenê
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	δῠσμενῶς dusmenôs		δῠσμενέστερος dusmenésteros		δῠσμενέστᾰτος dusmenéstatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Third declension of δῠσμενής; δῠσμενές (uncontracted, Epic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	δῠσμενής dusmenḗs	δῠσμενές dusmenés	δῠσμενεῖ / δῠσμενέε dusmeneî / dusmenée	δῠσμενεῖ / δῠσμενέε dusmeneî / dusmenée	δῠσμενεῖς / δῠσμενέες dusmeneîs / dusmenées	δῠσμενέᾰ dusmenéa
Genitive	δῠσμενοῦς dusmenoûs	δῠσμενοῦς dusmenoûs	δῠσμενοῖν dusmenoîn	δῠσμενοῖν dusmenoîn	δῠσμενῶν dusmenôn	δῠσμενῶν dusmenôn
Dative	δῠσμενεῖ / δῠσμενέῐ̈ dusmeneî / dusmenéï	δῠσμενεῖ / δῠσμενέῐ̈ dusmeneî / dusmenéï	δῠσμενοῖν dusmenoîn	δῠσμενοῖν dusmenoîn	δῠσμενέσῐ / δῠσμενέσῐν dusmenési(n)	δῠσμενέσῐ / δῠσμενέσῐν dusmenési(n)
Accusative	δῠσμενῆ dusmenê	δῠσμενές dusmenés	δῠσμενεῖ / δῠσμενέε dusmeneî / dusmenée	δῠσμενεῖ / δῠσμενέε dusmeneî / dusmenée	δῠσμενεῖς dusmeneîs	δῠσμενέᾰ dusmenéa
Vocative	δῠσμενές dusmenés	δῠσμενές dusmenés	δῠσμενεῖ / δῠσμενέε dusmeneî / dusmenée	δῠσμενεῖ / δῠσμενέε dusmeneî / dusmenée	δῠσμενεῖς / δῠσμενέες dusmeneîs / dusmenées	δῠσμενέᾰ dusmenéa
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	δῠσμενῶς dusmenôs		δῠσμενέστερος dusmenésteros		δῠσμενέστᾰτος dusmenéstatos
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Synonyms

ἐχθρός (ekhthrós)

References

δυσμενής in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
δυσμενής in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
δυσμενής in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
δυσμενής in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
δυσμενής in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2019)
δυσμενής in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- averse idem, page 55.
- disaffected idem, page 227.
- disloyal idem, page 235.
- enemy idem, page 273.
- evil-minded idem, page 286.
- evilly-disposed idem, page 286.
- foe idem, page 331.
- hostile idem, page 407.
- ill-disposed idem, page 416.
- malevolent idem, page 510.
- malicious idem, page 510.
- mischievous idem, page 533.
- rebellious idem, page 677.
- spiteful idem, page 802.
- unfriendly idem, page 919.
- unpropitious idem, page 928.
- unsympathetic idem, page 934.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.