μένος
See also: -μενος
Ancient Greek
Etymology
From Proto-Hellenic *ménos, from Proto-Indo-European *ménos (“mind”), from *men- (“to think”). Cognates include Avestan 𐬨𐬀𐬥𐬋 (manō) and Sanskrit मनस् (mánas).[1]
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /mé.nos/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ˈmɛ.nos/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ˈme.nos/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ˈme.nos/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ˈme.nos/
Noun
μένος • (ménos) n (genitive μένεος or μένους); third declension
Inflection
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ μένος tò ménos |
τὼ μένει tṑ ménei |
τᾰ̀ μένη tà ménē | ||||||||||
Genitive | τοῦ μένους toû ménous |
τοῖν μενοῖν toîn menoîn |
τῶν μενῶν tôn menôn | ||||||||||
Dative | τῷ μένει tôi ménei |
τοῖν μενοῖν toîn menoîn |
τοῖς μένεσῐ / μένεσῐν toîs ménesi(n) | ||||||||||
Accusative | τὸ μένος tò ménos |
τὼ μένει tṑ ménei |
τᾰ̀ μένη tà ménē | ||||||||||
Vocative | μένος ménos |
μένει ménei |
μένη ménē | ||||||||||
Notes: |
|
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | μένος ménos |
μένει / μένεε ménei / ménee |
μένεᾰ ménea | ||||||||||
Genitive | μένεος méneos |
μενέοιν menéoin |
μενέων menéōn | ||||||||||
Dative | μένει / μένεῐ̈ ménei / méneï |
μενέοιν menéoin |
μένεσῐ / μένεσῐν ménesi(n) | ||||||||||
Accusative | μένος ménos |
μένει / μένεε ménei / ménee |
μένεᾰ ménea | ||||||||||
Vocative | μένος ménos |
μένει / μένεε ménei / ménee |
μένεᾰ ménea | ||||||||||
Notes: |
|
Derived terms
- Ἀλκᾰμένης (Alkaménēs)
- δῠσμενής (dusmenḗs)
- Εὐθυμένης (Euthuménēs)
- Εὐμένης (Euménēs)
- Εὐμενῐ́δες (Eumenídes)
- Ῑ̓δομένη (Īdoménē)
- Ῐ̔ππομένης (Hippoménēs)
- Μένᾰνδρος (Ménandros)
- Μενέλᾱος (Menélāos)
- Μενέσθης (Menésthēs)
- Μενέσθιος (Menésthios)
- Μενίππη (Meníppē)
- Μένιππος (Ménippos)
- Μενοικεύς (Menoikeús)
- Μενοίτῐος (Menoítios)
- Τισαμενός (Tisamenós)
Further reading
- μένος in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- μένος in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- μένος in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
- μένος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- μένος in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
- μένος in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
- Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
References
- Beekes, Robert S. P. (2010), “μένος”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, pages 930-931
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.