εφευρετικός
Greek
Adjective
εφευρετικός • (efevretikós) m (feminine εφευρετική, neuter εφευρετικό)
- inventive (of a person)
Declension
declension of εφευρετικός
| number case / gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | εφευρετικός | εφευρετική | εφευρετικό | εφευρετικοί | εφευρετικές | εφευρετικά |
| genitive | εφευρετικού | εφευρετικής | εφευρετικού | εφευρετικών | εφευρετικών | εφευρετικών |
| accusative | εφευρετικό | εφευρετική | εφευρετικό | εφευρετικούς | εφευρετικές | εφευρετικά |
| vocative | εφευρετικέ | εφευρετική | εφευρετικό | εφευρετικοί | εφευρετικές | εφευρετικά |
| derivations | comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο εφευρετικός, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο εφευρετικός (o pio efevretikós), etc.) | |||||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.