θάλλω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *dʰelh₁-. Cognates include Old Armenian դալար (dalar, “verdant”) and Albanian dal.

Pronunciation
 

Verb

θάλλω • (thállō)

  1. to bloom, sprout
  2. to grow, flourish
  3. to swell, abound

Inflection
   Present: θᾰ́λλω, θᾰ́λλομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative θᾰ́λλω θᾰ́λλεις θᾰ́λλει θᾰ́λλετον θᾰ́λλετον θᾰ́λλομεν θᾰ́λλετε θᾰ́λλουσῐ(ν)
subjunctive θᾰ́λλω θᾰ́λλῃς θᾰ́λλῃ θᾰ́λλητον θᾰ́λλητον θᾰ́λλωμεν θᾰ́λλητε θᾰ́λλωσῐ(ν)
optative θᾰ́λλοιμῐ θᾰ́λλοις θᾰ́λλοι θᾰ́λλοιτον θᾰλλοίτην θᾰ́λλοιμεν θᾰ́λλοιτε θᾰ́λλοιεν
imperative   θᾰ́λλε θᾰλλέτω θᾰ́λλετον θᾰλλέτων   θᾰ́λλετε θᾰλλόντων
middle/
passive		 indicative θᾰ́λλομαι θᾰ́λλῃ,
θᾰ́λλει		 θᾰ́λλεται θᾰ́λλεσθον θᾰ́λλεσθον θᾰλλόμεθᾰ θᾰ́λλεσθε θᾰ́λλονται
subjunctive θᾰ́λλωμαι θᾰ́λλῃ θᾰ́λληται θᾰ́λλησθον θᾰ́λλησθον θᾰλλώμεθᾰ θᾰ́λλησθε θᾰ́λλωνται
optative θᾰλλοίμην θᾰ́λλοιο θᾰ́λλοιτο θᾰ́λλοισθον θᾰλλοίσθην θᾰλλοίμεθᾰ θᾰ́λλοισθε θᾰ́λλοιντο
imperative   θᾰ́λλου θᾰλλέσθω θᾰ́λλεσθον θᾰλλέσθων   θᾰ́λλεσθε θᾰλλέσθων
active middle/passive
infinitive θᾰ́λλειν θᾰ́λλεσθαι
participle m θᾰ́λλων θᾰλλόμενος
f θᾰ́λλουσᾰ θᾰλλομένη
n θᾰ́λλον θᾰλλόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔθαλλον, ἐθαλλόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔθαλλον ἔθαλλες ἔθαλλε(ν) ἐθάλλετον ἐθαλλέτην ἐθάλλομεν ἐθάλλετε ἔθαλλον
middle/
passive		 indicative ἐθαλλόμην ἐθάλλου ἐθάλλετο ἐθάλλεσθον ἐθαλλέσθην ἐθαλλόμεθᾰ ἐθάλλεσθε ἐθάλλοντο
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: θαλήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative θαλήσομαι θαλήσῃ θαλήσεται θαλήσεσθον θαλήσεσθον θαλησόμεθᾰ θαλήσεσθε θαλήσονται
optative θαλησοίμην θαλήσοιο θαλήσοιτο θαλήσοισθον θαλησοίσθην θαλησοίμεθᾰ θαλήσοισθε θαλήσοιντο
passive
infinitive θαλήσεσθαι
participle m θαλησόμενος
f θαλησομένη
n θαλησόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔθηλᾰ, ἐθηλᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔθηλᾰ ἔθηλᾰς ἔθηλε(ν) ἐθήλᾰτον ἐθηλᾰ́την ἐθήλᾰμεν ἐθήλᾰτε ἔθηλᾰν
subjunctive θήλω θήλῃς θήλῃ θήλητον θήλητον θήλωμεν θήλητε θήλωσῐ(ν)
optative θήλαιμῐ θήλειᾰς,
θήλαις		 θήλειε(ν),
θήλαι		 θήλαιτον θηλαίτην θήλαιμεν θήλαιτε θήλειᾰν,
θήλαιεν
imperative   θῆλον θηλᾰ́τω θήλᾰτον θηλᾰ́των   θήλᾰτε θηλᾰ́ντων
middle indicative ἐθηλᾰ́μην ἐθήλω ἐθήλᾰτο ἐθήλᾰσθον ἐθηλᾰ́σθην ἐθηλᾰ́μεθᾰ ἐθήλᾰσθε ἐθήλᾰντο
subjunctive θήλωμαι θήλῃ θήληται θήλησθον θήλησθον θηλώμεθᾰ θήλησθε θήλωνται
optative θηλαίμην θήλαιο θήλαιτο θήλαισθον θηλαίσθην θηλαίμεθᾰ θήλαισθε θήλαιντο
imperative   θῆλαι θηλᾰ́σθω θήλᾰσθον θηλᾰ́σθων   θήλᾰσθε θηλᾰ́σθων
active middle
infinitive θῆλαι θήλᾰσθαι
participle m θήλᾱς θηλᾰ́μενος
f θήλᾱσᾰ θηλᾰμένη
n θῆλᾰν θηλᾰ́μενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔθαλον, ἐθαλόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔθαλον ἔθαλες ἔθαλε(ν) ἐθάλετον ἐθαλέτην ἐθάλομεν ἐθάλετε ἔθαλον
subjunctive θάλω θάλῃς θάλῃ θάλητον θάλητον θάλωμεν θάλητε θάλωσῐ(ν)
optative θάλοιμῐ θάλοις θάλοι θάλοιτον θαλοίτην θάλοιμεν θάλοιτε θάλοιεν
imperative   θᾶλε θαλέτω θάλετον θαλέτων   θάλετε θαλόντων
middle indicative ἐθαλόμην ἐθάλου ἐθάλετο ἐθάλεσθον ἐθαλέσθην ἐθαλόμεθᾰ ἐθάλεσθε ἐθάλοντο
subjunctive θάλωμαι θάλῃ θάληται θάλησθον θάλησθον θαλώμεθᾰ θάλησθε θάλωνται
optative θαλοίμην θάλοιο θάλοιτο θάλοισθον θαλοίσθην θαλοίμεθᾰ θάλοισθε θάλοιντο
imperative   θαλοῦ θαλέσθω θάλεσθον θαλέσθων   θάλεσθε θαλέσθων
active middle
infinitive θαλεῖν θαλέσθαι
participle m θαλών θαλόμενος
f θαλοῦσᾰ θαλομένη
n θαλόν θαλόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: τέθηλᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τέθηλᾰ τέθηλᾰς τέθηλε(ν) τεθήλᾰτον τεθήλᾰτον τεθήλᾰμεν τεθήλᾰτε τεθήλᾱσῐ(ν)
subjunctive τεθήλω τεθήλῃς τεθήλῃ τεθήλητον τεθήλητον τεθήλωμεν τεθήλητε τεθήλωσῐ(ν)
optative τεθήλοιμῐ,
τεθηλοίην		 τεθήλοις,
τεθηλοίης		 τεθήλοι,
τεθηλοίη		 τεθήλοιτον τεθηλοίτην τεθήλοιμεν τεθήλοιτε τεθήλοιεν
imperative   τέθηλε τεθηλέτω τεθήλετον τεθηλέτων   τεθήλετε τεθηλόντων
active
infinitive τεθηλέναι
participle m τεθηλώς
f τεθηλυῖᾰ
n τεθηλός
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: τέθᾱλᾰ (Aeolic, Doric)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τέθᾱλᾰ τέθᾱλᾰς τέθᾱλε(ν) τεθᾱ́λᾰτον τεθᾱ́λᾰτον τεθᾱ́λᾰμεν τεθᾱ́λᾰτε τεθᾱ́λᾱσῐ(ν)
subjunctive τεθᾱ́λω τεθᾱ́λῃς τεθᾱ́λῃ τεθᾱ́λητον τεθᾱ́λητον τεθᾱ́λωμεν τεθᾱ́λητε τεθᾱ́λωσῐ(ν)
optative τεθᾱ́λοιμῐ,
τεθᾱλοίην		 τεθᾱ́λοις,
τεθᾱλοίης		 τεθᾱ́λοι,
τεθᾱλοίη		 τεθᾱ́λοιτον τεθᾱλοίτην τεθᾱ́λοιμεν τεθᾱ́λοιτε τεθᾱ́λοιεν
imperative   τέθᾱλε τεθᾱλέτω τεθᾱ́λετον τεθᾱλέτων   τεθᾱ́λετε τεθᾱλόντων
active
infinitive τεθᾱλέναι
participle m τεθᾱλώς
f τεθᾱλυῖᾰ
n τεθᾱλός
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐτεθήλειν
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτεθήλειν,
ἐτεθήλη		 ἐτεθήλεις,
ἐτεθήλης		 ἐτεθήλει(ν) ἐτεθήλετον ἐτεθηλέτην ἐτεθήλεμεν ἐτεθήλετε ἐτεθήλεσᾰν
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms
  • ἀναθάλλω (anathállō)
  • αὐξιθαλής (auxithalḗs)
  • δυσθαλής (dusthalḗs)
  • ἔνθαλλος (énthallos)
  • ἐρίθαλλος (eríthallos)
  • Θᾰλῆς (Thalês)
  • πανθαλής (panthalḗs)
  • παραθάλλω (parathállō)
  • προθαλής (prothalḗs)
  • Ταλθύβιος (Talthúbios)

Descendants

Further reading

Greek

Verb

θάλλω • (thállo) found only in the present and imperfect tenses

  1. bloom, flower
  2. (figuratively) flourish

Conjugation

This verb needs an inflection-table template.

Derived terms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.