θαρραλέος

• θᾰρσᾰλέος (tharsaléos) – Old Attic

From θάρρος (thárrhos, “courage”) (Late Attic). Also θαρσαλέος (tharsaléos) from θάρσος (thársos) (Ionic and Ancient Attic).[1]

θᾰρρᾰλέος • (tharrhaléos) m (feminine θᾰρρᾰλέᾱ, neuter θᾰρρᾰλέον); first/second declension

1. daring, courageous

(neuter) το θαρραλέον: a) that which causes or demands courage. b) confidence (cf. το θαρσαλέον)

1. • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Rhetoric 2.5.16:

     φανερὸν ἐκ τούτων καὶ τὸ θαρρεῖν τί ἐστι, καὶ περὶ ποῖα θαρραλέοι εἰσὶ καὶ πῶς διακείμενοι θαρραλέοι εἰσίν: τό τε γὰρ θάρσος τὸ ἐναντίον τῷ φόβῳ, καὶ τὸ θαρραλέον τῷ φοβερῷ

     phaneròn ek toútōn kaì tò tharrheîn tí esti, kaì perì poîa tharrhaléoi eisì kaì pôs diakeímenoi tharrhaléoi eisín: tó te gàr thársos tò enantíon tôi phóbōi, kaì tò tharrhaléon tôi phoberôi

     so, from these, it is also clear what courage is, and about which things they are courageous, and what the psychology of the courageous is; for courage is opposite of fear and that which causes courage is opposite of that which causes fear

2. (negative) overbold, audacious

• θαρσαλέος (tharsaléos) (alternative)
• θάρσυνος (thársunos)
• θαρσύς (tharsús), θρασύς (thrasús)
• ἀνδρεῖος (andreîos)

• δειλός (deilós)

• (adverb): θᾰρραλέως (tharrhaléōs), θᾰρσαλέως (tharsaléōs)

• θάρσος (thársos), θάρρος (thárrhos)
• θαρσέω (tharséō), θαρρέω (tharrhéō)

• Greek: θαρραλέος (tharraléos)

• θαρραλέος in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Dimitrakos, Dimitrios B. (1964) Μέγα λεξικόν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης [Great Dictionary of the entire Greek Language] (in Greek), Athens: Hellenic Paideia

From Ancient Greek θαρραλέος (tharrhaléos).

• IPA^(key): /θa.raˈle.os/
• Hyphenation: θαρ‧ρα‧λέ‧ος
• Rhymes: -eos

θαρραλέος • (tharraléos) m (feminine θαρραλέα, neuter θαρραλέο)

1. courageous, brave

   μία θαρραλέα πράξη ― mía tharraléa práxi ― a courageous deed

   ένας θαρραλέος πολεμιστής ― énas tharraléos polemistís ― a brave warrior

• θαρρετός (tharretós)
• τολμηρός (tolmirós)
• ανδρείος (andreíos, “brave”)
• γενναίος (gennaíos, “brave”)

• δειλός (deilós, “coward”)

• θαρραλέα (tharraléa, adverb)

• θαρρετός (tharretós)

• θαρραλέος in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.