λυπημένος
Greek
Etymology
Perfect participle of λυπάμαι/λυπούμαι (lypoúmai), passive voice forms of λυπώ (lypó, “I sadden”).
Pronunciation
- IPA(key): /lipiˈmenos/
- Hyphenation: λυ‧πη‧μέ‧νος
Declension
declension of λυπημένος
| number case / gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | λυπημένος | λυπημένη | λυπημένο | λυπημένοι | λυπημένες | λυπημένα |
| genitive | λυπημένου | λυπημένης | λυπημένου | λυπημένων | λυπημένων | λυπημένων |
| accusative | λυπημένο | λυπημένη | λυπημένο | λυπημένους | λυπημένες | λυπημένα |
| vocative | λυπημένε | λυπημένη | λυπημένο | λυπημένοι | λυπημένες | λυπημένα |
| derivations | comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο λυπημένος, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο λυπημένος (o pio lypiménos), etc.) | |||||
Synonyms
- θλιμμένος (thlimménos)
- στενοχωρημένος (stenochoriménos), στεναχωρημένος (stenachoriménos)
Antonyms
- χαρούμενος (charoúmenos, “happy”)
Derived terms
- λυπημένα (lypiména, “in a sad way”, adverb)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.