μεταπλασμός
Ancient Greek
Etymology
From μεταπλάσσω (metaplássō, “I transform, remould”) + -μός (-mós), from μετά (metá) + πλάσσω (plássō, “I form, mould”).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /me.ta.plaz.mós/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /mɛ.ta.plazˈmos/
- (4th CE Koine) IPA(key): /me.ta.plazˈmos/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /me.ta.plazˈmos/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /me.ta.plazˈmos/
Noun
μετᾰπλᾰσμός • (metaplasmós) m (genitive μετᾰπλᾰσμοῦ); second declension
- metaplasm (the formation of inflected forms from a non-existent lemma)
- 2nd century AD, Ἀπολλώνιος, Περὶ Ἐπιρρημάτων, 183.22:
- Ἔχει δὲ καὶ ὁ σχηματισμὸς τῇδε. ὅν τρόπον καὶ ἐπ' ὀνομάτων μεταπλασμοὶ γίνονται, καθάπερ τὸ ἐρυσάρματες, τὸ λῖτα, τὸ παρὰ Σαμφοῖ αὔα […]
- 2nd century AD, Ἀπολλώνιος, Περὶ Ἐπιρρημάτων, 183.22:
Declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ μετᾰπλᾰσμός ho metaplasmós |
τὼ μετᾰπλᾰσμώ tṑ metaplasmṓ |
οἱ μετᾰπλᾰσμοί hoi metaplasmoí | ||||||||||
Genitive | τοῦ μετᾰπλᾰσμοῦ toû metaplasmoû |
τοῖν μετᾰπλᾰσμοῖν toîn metaplasmoîn |
τῶν μετᾰπλᾰσμῶν tôn metaplasmôn | ||||||||||
Dative | τῷ μετᾰπλᾰσμῷ tôi metaplasmôi |
τοῖν μετᾰπλᾰσμοῖν toîn metaplasmoîn |
τοῖς μετᾰπλᾰσμοῖς toîs metaplasmoîs | ||||||||||
Accusative | τὸν μετᾰπλᾰσμόν tòn metaplasmón |
τὼ μετᾰπλᾰσμώ tṑ metaplasmṓ |
τοὺς μετᾰπλᾰσμούς toùs metaplasmoús | ||||||||||
Vocative | μετᾰπλᾰσμέ metaplasmé |
μετᾰπλᾰσμώ metaplasmṓ |
μετᾰπλᾰσμοί metaplasmoí | ||||||||||
Notes: |
|
Further reading
- μεταπλασμός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- μεταπλασμός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.