μπελάς

Greek

Etymology

From Turkish belâ (“trouble, curse”), from Arabic بَلَاء‎ (balāʾ, “affliction”).

Pronunciation
  • IPA(key): /beˈlas/
  • Hyphenation: μπε‧λάς

Noun

μπελάς • (belás) m (plural μπελάδες)

  1. (colloquial) trouble, bother (difficulty, problem, condition, or action contributing to such a situation)
    Θα έχεις μπελάδες με την μάνα σου αν το κάνεις. ― Tha écheis mpeládes me tin mána sou an to káneis. ― You'll have trouble with your mother if you do it.
    Όλο μπελάδες μας φέρνει αυτός ο άνθρωπος! ― Ólo mpeládes mas férnei aftós o ánthropos! ― That man brings us nothing but trouble!
    βρίσκω τον μπελά μου ― vrísko ton mpelá mou ― to catch it, to get the rap for
  2. (colloquial, by extension) nuisance, pain (person causing annoyance or inconvenience)
    Τι μπελάς είναι αυτό το παιδί! ― Ti mpelás eínai aftó to paidí! ― What a nuisance that child is!
Declension
declension of μπελάς
singular plural
nominative μπελάς • μπελάδες •
genitive μπελά • μπελάδων •
accusative μπελά • μπελάδες •
vocative μπελά • μπελάδες •
Derived terms
  • μπελαλήδικος (belalídikos, “annoying, cumbersome”) (adjective)
  • μπελαλής m (belalís, “pest, nuisance”)
  • μπελαλίδισσα f (belalídissa, “pest, nuisance”)
  • μπελαλού f (belaloú, “pest, nuisance”)

Synonyms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.