ντροπαλός

From Byzantine Greek ἐντροπαλός (entropalós), from Ancient Greek ἐντρέπω (entrépō, “to turn away”), from ἐν (en, “in, on”) + τρέπω (trépō, “to turn”).

• IPA^(key): /dɾopaˈlos/
• Hyphenation: ντρο‧πα‧λός

ντροπαλός • (dropalós) m (feminine ντροπαλή, neuter ντροπαλό)

1. shy, bashful, diffident, sheepish
   • 1823, Dionysios Solomos, Ύμνος εις την Ελευθερίαν [Hymn to Liberty]:

     Ἐκεῖ μέσα ἐκατοικοῦσες
     πικραμένη, ἐντροπαλή,
     κι ἕνα στόμα ἀκαρτεροῦσες,
     «ἔλα πάλι», νά σου πῇ.

     Ἐkeῖ mésa ἐkatoikoῦses
     pikraméni, ἐntropalí,
     ki ἕna stóma ἀkarteroῦses,
     «ἔla páli», ná sou pῇ.

     You dwelt in there,
     Bitter, shy,
     And you were waiting for a mouth,
     to tell you "come again".

   Είναι πολύ ντροπαλή και δεν υψώνει ποτέ την φωνή. ― Eínai polý ntropalí kai den ypsónei poté tin foní. ― She's very shy and never raises her voice.

   Το ντροπαλό σκυλί δεν εμπιστεύεται τους άγνωστους. ― To ntropaló skylí den empistévetai tous ágnostous. ― The shy dog doesn't trust strangers.

• (shy, bashful): ντροπιάρης (dropiáris), συνεσταλμένος (synestalménos)

• (shy, bashful): ξεδιάντροπος (xediántropos, “shameless, impudent”), αναιδής (anaidís, “cocky, cheeky”)

• ντροπαλά (dropalá, “shyly, bashfully”) (adverb)
• ντροπαλότητα f (dropalótita, “shyness, bashfulness”)
• ντροπαλοσύνη f (dropalosýni, “shyness, bashfulness”)

• ντρέπομαι (drépomai, “to be shy, to be ashamed”)
• ντροπή (dropí, “shyness, shame”)
• ντροπιάζω (dropiázo, “to shame, to disgrace”)