ορθόδοξη

From Ancient Greek ὀρθόδοξος (orthódoxos), equivalent to ορθό- (orthó-, “correct, ortho-”) +‎ δόξα (dóxa, “glory, opinion”).

• IPA^(key): /oɾˈθoðoksi/
• Hyphenation: ορ‧θό‧δο‧ξη
• Homophone: ορθόδοξοι (orthódoxoi)

ορθόδοξη • (orthódoxi)

1. Nominative singular feminine form of ορθόδοξος (orthódoxos).
2. Accusative singular feminine form of ορθόδοξος (orthódoxos).
3. Vocative singular feminine form of ορθόδοξος (orthódoxos).

ορθόδοξη • (orthódoxi) f (plural ορθόδοξες, masculine ορθόδοξος)

1. (Christianity, female) Orthodox (follower of any of the Eastern Orthodox churches)

   Η μάνα μου είναι ορθόδοξη αλλά ο πατέρας μου είναι καθολικός. ― I mána mou eínai orthódoxi allá o patéras mou eínai katholikós. ― My mother is an Orthodox but my father is a Catholic.

• ελληνορθόδοξη f (ellinorthódoxi, “Greek Orthodox”)