πειστικός

Greek

Adjective

πειστικός • (peistikós) m (feminine πειστική, neuter πειστικό)

persuasive, convincing

Declension

declension of πειστικός

number case / gender	singular			plural
number case / gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	πειστικός	πειστική	πειστικό	πειστικοί	πειστικές	πειστικά
genitive	πειστικού	πειστικής	πειστικού	πειστικών	πειστικών	πειστικών
accusative	πειστικό	πειστική	πειστικό	πειστικούς	πειστικές	πειστικά
vocative	πειστικέ	πειστική	πειστικό	πειστικοί	πειστικές	πειστικά
derivations	comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο πειστικός, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο πειστικός (o pio peistikós), etc.)

degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
comparative	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	πειστικότερος	πειστικότερη	πειστικότερο	πειστικότεροι	πειστικότερες	πειστικότερα
genitive	πειστικότερου	πειστικότερης	πειστικότερου	πειστικότερων	πειστικότερων	πειστικότερων
accusative	πειστικότερο	πειστικότερη	πειστικότερο	πειστικότερους	πειστικότερες	πειστικότερα
vocative	πειστικότερε	πειστικότερη	πειστικότερο	πειστικότεροι	πειστικότερες	πειστικότερα
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο πειστικότερος", etc)
absolute superlative	singular			plural
absolute superlative	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	πειστικότατος	πειστικότατη	πειστικότατο	πειστικότατοι	πειστικότατες	πειστικότατα
genitive	πειστικότατου	πειστικότατης	πειστικότατου	πειστικότατων	πειστικότατων	πειστικότατων
accusative	πειστικότατο	πειστικότατη	πειστικότατο	πειστικότατους	πειστικότατες	πειστικότατα
vocative	πειστικότατε	πειστικότατη	πειστικότατο	πειστικότατοι	πειστικότατες	πειστικότατα

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.