πολύ

See the etymology of the main entry.

πολῠ́ • (polú)

1. nominative and accusative and vocative singular neuter of πολῠ́ς (polús)

Adverbial accusative of πολῠ́ς (polús, “much, many”).

πολῠ́ • (polú)

1. much, very
2. too, much too

From Ancient Greek πολύ (polú).

• IPA^(key): /poˈli/
• Rhymes: -i
• Homophones: πολλή (pollí), πολλοί (polloí)

πολύ • (polý)

1. Accusative singular masculine form of πολύς (polýs).
2. Nominative singular neuter form of πολύς (polýs).
3. Accusative singular neuter form of πολύς (polýs).

πολύ • (polý)

1. very, too, long

   Η Ελένη είναι πολύ χαρούμενη.

   I Eléni eínai polý charoúmeni.

   Eleni is very happy.

   Ο καφές είναι πολύ γλυκός.

   O kafés eínai polý glykós.

   The coffee is too sweet.

• χαίρω πολύ (chaíro polý, “pleased to meet you”)
• κατά πολύ (katá polý, “by far”)
• πάρα πολύ (pára polý, “a lot, very much”)
• λίγο πολύ (lígo polý, “more or less”)
• πολύ περισσότερο (polý perissótero, “much more”)
• το πολύ (to polý, “at the latest”)
• το πολύ πολύ (to polý polý, “at most”)