στέμμα

Ancient Greek

From στέφω (stéphō) +‎ -μα (-ma), with regressive assimilation.

στέμμᾰ • (stémma) n (genitive στέμμᾰτος); third declension

Third declension of τὸ στέμμᾰ; τοῦ στέμμᾰτος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ στέμμᾰ tò stémma	τὼ στέμμᾰτε tṑ stémmate	τᾰ̀ στέμμᾰτᾰ tà stémmata
Genitive	τοῦ στέμμᾰτος toû stémmatos	τοῖν στεμμᾰ́τοιν toîn stemmátoin	τῶν στεμμᾰ́των tôn stemmátōn
Dative	τῷ στέμμᾰτῐ tôi stémmati	τοῖν στεμμᾰ́τοιν toîn stemmátoin	τοῖς στέμμᾰσῐ / στέμμᾰσῐν toîs stémmasi(n)
Accusative	τὸ στέμμᾰ tò stémma	τὼ στέμμᾰτε tṑ stémmate	τᾰ̀ στέμμᾰτᾰ tà stémmata
Vocative	στέμμᾰ stémma	στέμμᾰτε stémmate	στέμμᾰτᾰ stémmata
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

στέμμα • (stémma) n (plural στέμματα)

declension of στέμμα

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.