συγγενικός

Ancient Greek

Etymology

From σύν (sún) + γενικός (genikós).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.ɡe.ni.kós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.ɡɛ.niˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.ɡe.niˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syɲ.ɟe.niˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siɲ.ɟe.niˈkos/

Adjective

σῠγγενῐκός • (sungenikós) m (feminine σῠγγενῐκή, neuter σῠγγενῐκόν); first/second declension

(of a predisposition to disease) congenital or hereditary
of or for kinsmen, between kinfolk
(metaphoric) kindred, of a common kind

Inflection

First and second declension of σῠγγενῐκός; σῠγγενῐκή; σῠγγενῐκόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	σῠγγενῐκός sungenikós	σῠγγενῐκή sungenikḗ	σῠγγενῐκόν sungenikón	σῠγγενῐκώ sungenikṓ	σῠγγενῐκᾱ́ sungenikā́	σῠγγενῐκώ sungenikṓ	σῠγγενῐκοί sungenikoí	σῠγγενῐκαί sungenikaí	σῠγγενῐκᾰ́ sungeniká
Genitive	σῠγγενῐκοῦ sungenikoû	σῠγγενῐκῆς sungenikês	σῠγγενῐκοῦ sungenikoû	σῠγγενῐκοῖν sungenikoîn	σῠγγενῐκαῖν sungenikaîn	σῠγγενῐκοῖν sungenikoîn	σῠγγενῐκῶν sungenikôn	σῠγγενῐκῶν sungenikôn	σῠγγενῐκῶν sungenikôn
Dative	σῠγγενῐκῷ sungenikôi	σῠγγενῐκῇ sungenikêi	σῠγγενῐκῷ sungenikôi	σῠγγενῐκοῖν sungenikoîn	σῠγγενῐκαῖν sungenikaîn	σῠγγενῐκοῖν sungenikoîn	σῠγγενῐκοῖς sungenikoîs	σῠγγενῐκαῖς sungenikaîs	σῠγγενῐκοῖς sungenikoîs
Accusative	σῠγγενῐκόν sungenikón	σῠγγενῐκήν sungenikḗn	σῠγγενῐκόν sungenikón	σῠγγενῐκώ sungenikṓ	σῠγγενῐκᾱ́ sungenikā́	σῠγγενῐκώ sungenikṓ	σῠγγενῐκούς sungenikoús	σῠγγενῐκᾱ́ς sungenikā́s	σῠγγενῐκᾰ́ sungeniká
Vocative	σῠγγενῐκέ sungeniké	σῠγγενῐκή sungenikḗ	σῠγγενῐκόν sungenikón	σῠγγενῐκώ sungenikṓ	σῠγγενῐκᾱ́ sungenikā́	σῠγγενῐκώ sungenikṓ	σῠγγενῐκοί sungenikoí	σῠγγενῐκαί sungenikaí	σῠγγενῐκᾰ́ sungeniká
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	σῠγγενῐκῶς sungenikôs			σῠγγενῐκώτερος sungenikṓteros			σῠγγενῐκώτᾰτος sungenikṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Greek

Pronunciation

IPA^(key): [siŋɡɛniˈkɔs]

Adjective

συγγενικός • (syngenikós) m (feminine συγγενική, neuter συγγενικό)

related, interrelated, relational

Declension

declension of συγγενικός

number case / gender	singular			plural
number case / gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	συγγενικός	συγγενική	συγγενικό	συγγενικοί	συγγενικές	συγγενικά
genitive	συγγενικού	συγγενικής	συγγενικού	συγγενικών	συγγενικών	συγγενικών
accusative	συγγενικό	συγγενική	συγγενικό	συγγενικούς	συγγενικές	συγγενικά
vocative	συγγενικέ	συγγενική	συγγενικό	συγγενικοί	συγγενικές	συγγενικά
derivations	comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο συγγενικός, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο συγγενικός (o pio syngenikós), etc.)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

συγγενικός

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading

Greek

Pronunciation

Adjective

Declension