συμπίπτω

Ancient Greek

Etymology

From συν- (sun-, “together”) +‎ πίπτω (píptō, “I fall”).

Pronunciation
 

Verb

σῠμπῑ́πτω • (sumpī́ptō)

  1. I fall together, meet violently
    1. I fall in with, meet with (especially with accidents, misfortunes)
  2. (of accidents, ailments, symptoms, events) I fall upon, happen to
    1. (abstract) I happen, occur
  3. I coincide, agree or be in accordance with
  4. I fall together (i.e. fall in, especially of a house)
  5. I fall together, fall into the same line

Conjugation
    Present: συμπίπτω
number singular dual plural
present first second third second third first second third
active indicative συμπίπτω συμπίπτεις συμπίπτει συμπίπτετον συμπίπτετον συμπίπτομεν συμπίπτετε συμπίπτουσῐ(ν)
subjunctive συμπίπτω συμπίπτῃς συμπίπτῃ συμπίπτητον συμπίπτητον συμπίπτωμεν συμπίπτητε συμπίπτωσῐ(ν)
optative συμπίπτοιμῐ συμπίπτοις συμπίπτοι συμπίπτοιτον συμπιπτοίτην συμπίπτοιμεν συμπίπτοιτε συμπίπτοιεν
imperative σύμπιπτε συμπιπτέτω συμπίπτετον συμπιπτέτων συμπίπτετε συμπιπτόντων
infinitive participle
συμπίπτειν συμπίπτων, συμπίπτουσᾰ, σύμπιπτον
    Imperfect: συνέπιπτον
number singular dual plural
imperfect first second third second third first second third
active indicative συνέπιπτον συνέπιπτες συνέπιπτε συνεπίπτετον συνεπιπτέτην συνεπίπτομεν συνεπίπτετε συνέπιπτον

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.