φωνήσας

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰɔː.nɛ̌ː.saːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰoˈne.sas/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸoˈni.sas/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /foˈni.sas/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /foˈni.sas/

Participle

φωνήσᾱς • (phōnḗsās) m (feminine φωνήσᾱσα, neuter φωνῆσαν); first/third declension

aorist active participle of φωνέω (phōnéō)

Declension

First and third declension of φωνήσᾱς; φωνήσᾱσᾰ; φωνῆσᾰν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	φωνήσᾱς phōnḗsās	φωνήσᾱσᾰ phōnḗsāsa	φωνῆσᾰν phōnêsan	φωνήσᾰντε phōnḗsante	φωνησᾱ́σᾱ phōnēsā́sā	φωνήσᾰντε phōnḗsante	φωνήσᾰντες phōnḗsantes	φωνήσᾱσαι phōnḗsāsai	φωνήσᾰντᾰ phōnḗsanta
Genitive	φωνήσᾰντος phōnḗsantos	φωνησᾱ́σης phōnēsā́sēs	φωνήσᾰντος phōnḗsantos	φωνησᾰ́ντοιν phōnēsántoin	φωνησᾱ́σαιν phōnēsā́sain	φωνησᾰ́ντοιν phōnēsántoin	φωνησᾰ́ντων phōnēsántōn	φωνησᾱσῶν phōnēsāsôn	φωνησᾰ́ντων phōnēsántōn
Dative	φωνήσᾰντῐ phōnḗsanti	φωνησᾱ́σῃ phōnēsā́sēi	φωνήσᾰντῐ phōnḗsanti	φωνησᾰ́ντοιν phōnēsántoin	φωνησᾱ́σαιν phōnēsā́sain	φωνησᾰ́ντοιν phōnēsántoin	φωνήσᾱσῐ / φωνήσᾱσῐν phōnḗsāsi(n)	φωνησᾱ́σαις phōnēsā́sais	φωνήσᾱσῐ / φωνήσᾱσῐν phōnḗsāsi(n)
Accusative	φωνήσᾰντᾰ phōnḗsanta	φωνήσᾱσᾰν phōnḗsāsan	φωνῆσᾰν phōnêsan	φωνήσᾰντε phōnḗsante	φωνησᾱ́σᾱ phōnēsā́sā	φωνήσᾰντε phōnḗsante	φωνήσᾰντᾰς phōnḗsantas	φωνησᾱ́σᾱς phōnēsā́sās	φωνήσᾰντᾰ phōnḗsanta
Vocative	φωνήσᾱς phōnḗsās	φωνήσᾱσᾰ phōnḗsāsa	φωνῆσᾰν phōnêsan	φωνήσᾰντε phōnḗsante	φωνησᾱ́σᾱ phōnēsā́sā	φωνήσᾰντε phōnḗsante	φωνήσᾰντες phōnḗsantes	φωνήσᾱσαι phōnḗsāsai	φωνήσᾰντᾰ phōnḗsanta
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	φωνησᾰ́ντως phōnēsántōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.