φωνέω

Ancient Greek

Etymology

From φωνή (phōnḗ, “sound”) +‎ -έω (-éō, denominative verbal suffix).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰɔː.né.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰoˈnɛ.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸoˈne.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /foˈne.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /foˈne.o/

Verb

φωνέω • (phōnéō)

I produce a sound or tone
(of men) I speak loud or clearly; I speak, give utterance
I call by name, call
I speak, tell of

Inflection

Present: φωνέω, φωνέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φωνέω	φωνέεις	φωνέει	φωνέετον	φωνέετον	φωνέομεν	φωνέετε	φωνέουσῐ(ν)
	subjunctive	φωνέω	φωνέῃς	φωνέῃ	φωνέητον	φωνέητον	φωνέωμεν	φωνέητε	φωνέωσῐ(ν)
	optative	φωνέοιμῐ	φωνέοις	φωνέοι	φωνέοιτον	φωνεοίτην	φωνέοιμεν	φωνέοιτε	φωνέοιεν
	imperative		φώνεε	φωνεέτω	φωνέετον	φωνεέτων		φωνέετε	φωνεόντων
middle/ passive	indicative	φωνέομαι	φωνέῃ, φωνέει	φωνέεται	φωνέεσθον	φωνέεσθον	φωνεόμεθᾰ	φωνέεσθε	φωνέονται
	subjunctive	φωνέωμαι	φωνέῃ	φωνέηται	φωνέησθον	φωνέησθον	φωνεώμεθᾰ	φωνέησθε	φωνέωνται
	optative	φωνεοίμην	φωνέοιο	φωνέοιτο	φωνέοισθον	φωνεοίσθην	φωνεοίμεθᾰ	φωνέοισθε	φωνέοιντο
	imperative		φωνέου	φωνεέσθω	φωνέεσθον	φωνεέσθων		φωνέεσθε	φωνεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		φωνέειν				φωνέεσθαι
participle	m	φωνέων				φωνεόμενος
	f	φωνέουσᾰ				φωνεομένη
	n	φωνέον				φωνεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: φωνῶ, φωνοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φωνῶ	φωνεῖς	φωνεῖ	φωνεῖτον	φωνεῖτον	φωνοῦμεν	φωνεῖτε	φωνοῦσῐ(ν)
	subjunctive	φωνῶ	φωνῇς	φωνῇ	φωνῆτον	φωνῆτον	φωνῶμεν	φωνῆτε	φωνῶσῐ(ν)
	optative	φωνοίην, φωνοῖμῐ	φωνοίης, φωνοῖς	φωνοίη, φωνοῖ	φωνοῖτον, φωνοίητον	φωνοίτην, φωνοιήτην	φωνοῖμεν, φωνοίημεν	φωνοῖτε, φωνοίητε	φωνοῖεν, φωνοίησᾰν
	imperative		φώνει	φωνείτω	φωνεῖτον	φωνείτων		φωνεῖτε	φωνούντων
middle/ passive	indicative	φωνοῦμαι	φωνεῖ, φωνῇ	φωνεῖται	φωνεῖσθον	φωνεῖσθον	φωνούμεθᾰ	φωνεῖσθε	φωνοῦνται
	subjunctive	φωνῶμαι	φωνῇ	φωνῆται	φωνῆσθον	φωνῆσθον	φωνώμεθᾰ	φωνῆσθε	φωνῶνται
	optative	φωνοίμην	φωνοῖο	φωνοῖτο	φωνοῖσθον	φωνοίσθην	φωνοίμεθᾰ	φωνοῖσθε	φωνοῖντο
	imperative		φωνοῦ	φωνείσθω	φωνεῖσθον	φωνείσθων		φωνεῖσθε	φωνείσθων
		active				middle/passive
infinitive		φωνεῖν				φωνεῖσθαι
participle	m	φωνῶν				φωνούμενος
	f	φωνοῦσᾰ				φωνουμένη
	n	φωνοῦν				φωνούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐφώνεον, ἐφωνεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφώνεον	ἐφώνεες	ἐφώνεε(ν)	ἐφωνέετον	ἐφωνεέτην	ἐφωνέομεν	ἐφωνέετε	ἐφώνεον
middle/ passive	indicative	ἐφωνεόμην	ἐφωνέου	ἐφωνέετο	ἐφωνέεσθον	ἐφωνεέσθην	ἐφωνεόμεθᾰ	ἐφωνέεσθε	ἐφωνέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐφώνουν, ἐφωνούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφώνουν	ἐφώνεις	ἐφώνει	ἐφωνεῖτον	ἐφωνείτην	ἐφωνοῦμεν	ἐφωνεῖτε	ἐφώνουν
middle/ passive	indicative	ἐφωνούμην	ἐφωνοῦ	ἐφωνεῖτο	ἐφωνεῖσθον	ἐφωνείσθην	ἐφωνούμεθᾰ	ἐφωνεῖσθε	ἐφωνοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: φωνήσω

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φωνήσω	φωνήσεις	φωνήσει	φωνήσετον	φωνήσετον	φωνήσομεν	φωνήσετε	φωνήσουσῐ(ν)
active	optative	φωνήσοιμῐ	φωνήσοις	φωνήσοι	φωνήσοιτον	φωνησοίτην	φωνήσοιμεν	φωνήσοιτε	φωνήσοιεν
		active
infinitive		φωνήσειν
participle	m	φωνήσων
	f	φωνήσουσᾰ
	n	φωνῆσον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐφώνησᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφώνησᾰ	ἐφώνησᾰς	ἐφώνησε(ν)	ἐφωνήσᾰτον	ἐφωνησᾰ́την	ἐφωνήσᾰμεν	ἐφωνήσᾰτε	ἐφώνησᾰν
	subjunctive	φωνήσω	φωνήσῃς	φωνήσῃ	φωνήσητον	φωνήσητον	φωνήσωμεν	φωνήσητε	φωνήσωσῐ(ν)
	optative	φωνήσαιμῐ	φωνήσειᾰς, φωνήσαις	φωνήσειε(ν), φωνήσαι	φωνήσαιτον	φωνησαίτην	φωνήσαιμεν	φωνήσαιτε	φωνήσειᾰν, φωνήσαιεν
	imperative		φώνησον	φωνησᾰ́τω	φωνήσᾰτον	φωνησᾰ́των		φωνήσᾰτε	φωνησᾰ́ντων
		active
infinitive		φωνῆσαι
participle	m	φωνήσᾱς
	f	φωνήσᾱσᾰ
	n	φωνῆσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: φώνησᾰ (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φώνησᾰ	φώνησᾰς	φώνησε(ν)	φωνήσᾰτον	φωνησᾰ́την	φωνήσᾰμεν	φωνήσᾰτε	φώνησᾰν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀφωνέω (aphōnéō)
ἀναφωνέω (anaphōnéō)
ἀντιφωνέω (antiphōnéō)
ἀποφωνέω (apophōnéō)
ἀσυμφωνέω (asumphōnéō)
βαρβαροφωνέω (barbarophōnéō)
βαρυφωνέω (baruphōnéō)
ξενοφωνέω (xenophōnéō)
διαφωνέω (diaphōnéō)
διχοφωνέω (dikhophōnéō)
ἐκφωνέω (ekphōnéō)

ἐπαναφωνέω (epanaphōnéō)
ἐπιφωνέω (epiphōnéō)
εὐφωνέω (euphōnéō)
φώνησις (phṓnēsis)
καινοφωνέω (kainophōnéō)
κακοφωνέω (kakophōnéō)
καλλιφωνέω (kalliphōnéō)
κενοφωνέω (kenophōnéō)
λιγυφωνέω (liguphōnéō)
μακροφωνέω (makrophōnéō)
μεταφωνέω (metaphōnéō)

ὀξυφωνέω (oxuphōnéō)
ὁμοφωνέω (homophōnéō)
ὁμοιοφωνέω (homoiophōnéō)
παραφωνέω (paraphōnéō)
παραναφωνέω (paranaphōnéō)
περιφωνέω (periphōnéō)
ποταποφωνέω (potapophōnéō)
προαναφωνέω (proanaphōnéō)
προεκφωνέω (proekphōnéō)
προφωνέω (prophōnéō)
προσαποφωνέω (prosapophōnéō)

προσεπιφωνέω (prosepiphōnéō)
προσφωνέω (prosphōnéō)
προσυμφωνέω (prosumphōnéō)
συμφωνέω (sumphōnéō)
συνεκφωνέω (sunekphōnéō)
συνεπιφωνέω (sunepiphōnéō)
τραχυφωνέω (trakhuphōnéō)
ὑπερφωνέω (huperphōnéō)
ὑποφωνέω (hupophōnéō)
φώνημᾰ (phṓnēma)
χεσιφωνέω (khesiphōnéō)

References

φωνέω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
φωνέω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
φωνέω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
φωνέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
φωνέω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
φωνέω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
G5455 in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.