կախեմ

Old Armenian

Etymology

From կախ (kax).

Verb

կախեմ (kaxem)  (aorist indicative կախեցի)

  1. (transitive) to hang, to suspend; to hang on, to attach to; to hang up, to hook, to clasp
    կախել զբեւեռացkaxel zbeweṙacʿto hang from a nail
    գիր զգրոյ կախելgir zgroy kaxelto spell
  2. (in the mediopassive, intransitive) to hang, to hang oneself; to be hanged or held in suspense; to suspend; to be lowered; to depend, to be dependent, in the power of; to become attached to, to get fond of
    կախել զսիրոյ ուրուքkaxel zsiroy urukʿto love tenderly
    կախել զշրթանց ուրուքkaxel zšrtʿancʿ urukʿto listen open-mouthed, to hang on the lips of a speaker
    կախել զառասպելեացkaxel zaṙaspeleacʿto believe in fables
    ժողովուրդն ամենայն կախեալ կային զնմանէ ի լսելžołovurdn amenayn kaxeal kayin znmanē i lselall the people hung on his lips

Conjugation

Descendants

  • Armenian: կախել (kaxel), կախյալ (kaxyal)

References

  • Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), կախեմ”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.