միութիւն

Old Armenian

Etymology

From մի (mi, “one”) +‎ -ութիւն (-utʿiwn).

Noun

միութիւն • (miutʿiwn)

  1. one, unit
  2. unity, union, reunion
  3. concord, accord

Declension
n-type
singular plural
nominative միութիւն (miutʿiwn) միութիւնք (miutʿiwnkʿ)
genitive միութեան (miutʿean) միութեանց (miutʿeancʿ)
dative միութեան (miutʿean) միութեանց (miutʿeancʿ)
accusative միութիւն (miutʿiwn) միութիւնս (miutʿiwns)
ablative միութենէ (miutʿenē) միութեանց (miutʿeancʿ)
instrumental միութեամբ (miutʿeamb) միութեամբք (miutʿeambkʿ)
locative միութեան (miutʿean) միութիւնս (miutʿiwns)

Descendants

References
  • Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), “միութիւն”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.