זײַן

See also: זיין‎

Yiddish

Etymology 1

From Old High German sīn, taken largely from Proto-Germanic *wesaną. Compare German sein.

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈzaɪn]

Verb

זײַן • (zayn) (past participle געווען‎ (geven))

  1. to be
Conjugation
Conjugation of זײַן
infinitive זײַן
zayn
present participle זײַענדיק‎
zayendik
past participle געווען‎
geven
auxiliary זײַן
zayn
present איך בין‎
ikh bin		 מיר זײַנען‎
mir zaynen
דו ביסט‎
du bist		 איר זײַט‎
ir zayt
ער איז‎
er iz		 זיי זײַנען‎
zey zaynen
imperative זײַ (דו)‎
zay (du)		 זײַט (איר)‎
zayt (ir)
Composed forms
past איך בין געווען
ikh bin geven		 מיר זענען געווען
mir zenen geven
דו ביסט געווען
du bist geven		 איר זענט געווען
ir zent geven
ער איז געווען
er iz geven		 זיי זענען געווען
zey zenen geven
pluperfect איך בין געהאַט געווען
ikh bin gehat geven		 מיר זענען געהאַט געווען
mir zenen gehat geven
דו ביסט געהאַט געווען
du bist gehat geven		 איר זענט געהאַט געווען
ir zent gehat geven
ער איז געהאַט געווען
er iz gehat geven		 זיי זענען געהאַט געווען
zey zenen gehat geven
future איך וועל זײַן
ikh vel zayn		 מיר וועלן זײַן
mir veln zayn
דו וועסט זײַן
du vest zayn		 איר וועט זײַן
ir vet zayn
ער וועט זײַן
er vet zayn		 זיי וועלן זײַן
zey veln zayn
future perfect איך וועל זײַן געווען
ikh vel zayn geven		 מיר וועלן זײַן געווען
mir veln zayn geven
דו וועסט זײַן געווען
du vest zayn geven		 איר וועט זײַן געווען
ir vet zayn geven
ער וועט זײַן געווען
er vet zayn geven		 זיי וועלן זײַן געווען
zey veln zayn geven

Etymology 2

From Old High German sīn, from Proto-Germanic *sīnaz. Compare German sein.

Determiner

זײַן • (zayn)

  1. his (3rd person singular masculine)
  2. its (3rd person singular neuter)
Declension
Declension of זײַן
prepositive
case masculine neuter feminine plural
nominative זײַן
zayn		 זײַנע‎
zayne
accusative
dative
postpositive or nominalized
case masculine neuter feminine plural
nominative זײַנער‎
zayner		 זײַנס‎
zayns		 זײַנע‎
zayne		 זײַנע‎
zayne
accusative זײַנעם‎
zaynem
dative זײַנעם‎
zaynem		 זײַנער‎
zayner
See also
Yiddish possessive pronouns
person 1st 2nd 3rd m 3rd f 3rd n
singular מײַן‎ (mayn) דײַן‎ (dayn) זײַן‎ (zayn) איר‎ (ir) זײַן‎ (zayn)
plural אונדזער‎ (undzer) אײַער‎ (ayer) זייער‎ (zeyer) זייער‎ (zeyer) זייער‎ (zeyer)
interrogative וועמענס‎ (vemens)
See also the personal pronouns.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.