انتمى

Arabic

Etymology

From the root ن م و‎ (n-m-w).

Pronunciation

IPA^(key): /in.ta.maː/

Verb

اِنْتَمَى • (intamā) VIII, non-past يَنْتَمِي‎‎ (yantamī)

to derive one’s origin from, to descend from; to be relate to [+ اِلَى‎ (object)]
to belong to, to be associated with [+ اِلَى‎ (object)]

Conjugation

Conjugation of

اِنْتَمَى

(form-VIII final-weak)

active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
verbal noun الْمَصْدَر					اِنْتِمَاء‎ intimāʾ
active participle اِسْم الْفَاعِل					مُنْتَمٍ‎ muntamin
passive participle اِسْم الْمَفْعُول					مُنْتَمًى‎ muntaman
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	اِنْتَمَيْتُ‎ intamaytu	اِنْتَمَيْتَ‎ intamayta	اِنْتَمَى intamā	اِنْتَمَيْتُمَا‎ intamaytumā	اِنْتَمَيَا‎ intamayā	اِنْتَمَيْنَا‎ intamaynā	اِنْتَمَيْتُمْ‎ intamaytum	اِنْتَمَوْا‎ intamaw
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	اِنْتَمَيْتُ‎ intamaytu	اِنْتَمَيْتِ‎ intamayti	اِنْتَمَتْ‎ intamat	اِنْتَمَيْتُمَا‎ intamaytumā	اِنْتَمَتَا‎ intamatā	اِنْتَمَيْنَا‎ intamaynā	اِنْتَمَيْتُنَّ‎ intamaytunna	اِنْتَمَيْنَ‎ intamayna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	m	أَنْتَمِي‎ ʾantamī	تَنْتَمِي‎ tantamī	يَنْتَمِي‎ yantamī	تَنْتَمِيَانِ‎ tantamiyāni	يَنْتَمِيَانِ‎ yantamiyāni	نَنْتَمِي‎ nantamī	تَنْتَمُونَ‎ tantamūna	يَنْتَمُونَ‎ yantamūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	f	أَنْتَمِي‎ ʾantamī	تَنْتَمِينَ‎ tantamīna	تَنْتَمِي‎ tantamī	تَنْتَمِيَانِ‎ tantamiyāni	تَنْتَمِيَانِ‎ tantamiyāni	نَنْتَمِي‎ nantamī	تَنْتَمِينَ‎ tantamīna	يَنْتَمِينَ‎ yantamīna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَنْتَمِيَ‎ ʾantamiya	تَنْتَمِيَ‎ tantamiya	يَنْتَمِيَ‎ yantamiya	تَنْتَمِيَا‎ tantamiyā	يَنْتَمِيَا‎ yantamiyā	نَنْتَمِيَ‎ nantamiya	تَنْتَمُوا‎ tantamū	يَنْتَمُوا‎ yantamū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أَنْتَمِيَ‎ ʾantamiya	تَنْتَمِي‎ tantamī	تَنْتَمِيَ‎ tantamiya	تَنْتَمِيَا‎ tantamiyā	تَنْتَمِيَا‎ tantamiyā	نَنْتَمِيَ‎ nantamiya	تَنْتَمِينَ‎ tantamīna	يَنْتَمِينَ‎ yantamīna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَنْتَمِ‎ ʾantami	تَنْتَمِ‎ tantami	يَنْتَمِ‎ yantami	تَنْتَمِيَا‎ tantamiyā	يَنْتَمِيَا‎ yantamiyā	نَنْتَمِ‎ nantami	تَنْتَمُوا‎ tantamū	يَنْتَمُوا‎ yantamū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	أَنْتَمِ‎ ʾantami	تَنْتَمِي‎ tantamī	تَنْتَمِ‎ tantami	تَنْتَمِيَا‎ tantamiyā	تَنْتَمِيَا‎ tantamiyā	نَنْتَمِ‎ nantami	تَنْتَمِينَ‎ tantamīna	يَنْتَمِينَ‎ yantamīna
imperative الْأَمْر	m		اِنْتَمِ‎ intami		اِنْتَمِيَا‎ intamiyā			اِنْتَمُوا‎ intamū
imperative الْأَمْر	f		اِنْتَمِي‎ intamī		اِنْتَمِيَا‎ intamiyā			اِنْتَمِينَ‎ intamīna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	—	—	اُنْتُمِيَ‎ untumiya	—	—	—	—	—
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	—	—	—	—	—	—	—	—
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	m	—	—	يُنْتَمَى‎ yuntamā	—	—	—	—	—
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	f	—	—	—	—	—	—	—	—
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	—	—	يُنْتَمَى‎ yuntamā	—	—	—	—	—
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	—	—	—	—	—	—	—	—
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	—	—	يُنْتَمَ‎ yuntama	—	—	—	—	—
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	—	—	—	—	—	—	—	—

References

Freytag, Georg (1837), “انتمى”, in Lexicon arabico-latinum praesertim ex Djeuharii Firuzabadiique et aliorum Arabum operibus adhibitis Golii quoque et aliorum libris confectum (in Latin), volume 4, Halle: C. A. Schwetschke, page 341

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.