युक्त
Hindi
Etymology
Borrowed from Sanskrit युक्त (yukta), from Proto-Indo-Iranian *yugtás, from Proto-Indo-European *yugtós.
Pronunciation
- IPA(key): /jʊkt̪/
Adjective
युक्त • (yukt)
References
- McGregor, Ronald Stuart (1993), “युक्त”, in The Oxford Hindi-English Dictionary, London: Oxford University Press, page 842
Sanskrit
Etymology
From Proto-Indo-Iranian *yuktás, from Proto-Indo-European *yugtós, from *yewg- (“to yoke”). Cognate to Avestan 𐬫𐬎𐬑𐬙𐬀 (yuxta), Old English ġeiht, and possibly Ancient Greek ζευκτός (zeuktós).
Pronunciation
Adjective
युक्त • (yuktá)
- (with locative or instrumental) yoked, fastened, harnessed to
- (with locative or instrumental) set to work, engaged, occupied with
- (with dative) ready for, prepared
- absorbed in meditation, concentrated
- (with locative) skilled in, familiar with
- joined, connected, combined
- (with instrumental) in contact with, touching
- (astronomy, with instrumental) in conjunction
- added to, increased by
- चतुर्-युक्ता विंशतिः ― catur-yuktā viṃśatiḥ ― twenty increased-by-four
- connected with, concerning
- fitted, adapted
- suitable, fit for, proper, right
- auspicious, favorable
- prosperous, thriving
- (grammar) primitive (not derivative)
Declension
Masculine a-stem declension of युक्त | |||
---|---|---|---|
Nom. sg. | युक्तः (yuktaḥ) | ||
Gen. sg. | युक्तस्य (yuktasya) | ||
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | युक्तः (yuktaḥ) | युक्तौ (yuktau) | युक्ताः (yuktāḥ) |
Vocative | युक्त (yukta) | युक्तौ (yuktau) | युक्ताः (yuktāḥ) |
Accusative | युक्तम् (yuktam) | युक्तौ (yuktau) | युक्तान् (yuktān) |
Instrumental | युक्तेन (yuktena) | युक्ताभ्याम् (yuktābhyām) | युक्तैः (yuktaiḥ) |
Dative | युक्ताय (yuktāya) | युक्ताभ्याम् (yuktābhyām) | युक्तेभ्यः (yuktebhyaḥ) |
Ablative | युक्तात् (yuktāt) | युक्ताभ्याम् (yuktābhyām) | युक्तेभ्यः (yuktebhyaḥ) |
Genitive | युक्तस्य (yuktasya) | युक्तयोः (yuktayoḥ) | युक्तानाम् (yuktānām) |
Locative | युक्ते (yukte) | युक्तयोः (yuktayoḥ) | युक्तेषु (yukteṣu) |
Feminine ā-stem declension of युक्त | |||
---|---|---|---|
Nom. sg. | युक्ता (yuktā) | ||
Gen. sg. | युक्तायाः (yuktāyāḥ) | ||
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | युक्ता (yuktā) | युक्ते (yukte) | युक्ताः (yuktāḥ) |
Vocative | युक्ते (yukte) | युक्ते (yukte) | युक्ताः (yuktāḥ) |
Accusative | युक्ताम् (yuktām) | युक्ते (yukte) | युक्ताः (yuktāḥ) |
Instrumental | युक्तया (yuktayā) | युक्ताभ्याम् (yuktābhyām) | युक्ताभिः (yuktābhiḥ) |
Dative | युक्तायै (yuktāyai) | युक्ताभ्याम् (yuktābhyām) | युक्ताभ्यः (yuktābhyaḥ) |
Ablative | युक्तायाः (yuktāyāḥ) | युक्ताभ्याम् (yuktābhyām) | युक्ताभ्यः (yuktābhyaḥ) |
Genitive | युक्तायाः (yuktāyāḥ) | युक्तयोः (yuktayoḥ) | युक्तानाम् (yuktānām) |
Locative | युक्तायाम् (yuktāyām) | युक्तयोः (yuktayoḥ) | युक्तासु (yuktāsu) |
Neuter a-stem declension of युक्त | |||
---|---|---|---|
Nom. sg. | युक्तम् (yuktam) | ||
Gen. sg. | युक्तस्य (yuktasya) | ||
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | युक्तम् (yuktam) | युक्ते (yukte) | युक्तानि (yuktāni) |
Vocative | युक्त (yukta) | युक्ते (yukte) | युक्तानि (yuktāni) |
Accusative | युक्तम् (yuktam) | युक्ते (yukte) | युक्तानि (yuktāni) |
Instrumental | युक्तेन (yuktena) | युक्ताभ्याम् (yuktābhyām) | युक्तैः (yuktaiḥ) |
Dative | युक्ताय (yuktāya) | युक्ताभ्याम् (yuktābhyām) | युक्तेभ्यः (yuktebhyaḥ) |
Ablative | युक्तात् (yuktāt) | युक्ताभ्याम् (yuktābhyām) | युक्तेभ्यः (yuktebhyaḥ) |
Genitive | युक्तस्य (yuktasya) | युक्तयोः (yuktayoḥ) | युक्तानाम् (yuktānām) |
Locative | युक्ते (yukte) | युक्तयोः (yuktayoḥ) | युक्तेषु (yukteṣu) |
Noun
युक्त • (yuktá) n
- a team , yoke
- junction , connection
- fitness , suitableness , propriety
Declension
Neuter a-stem declension of युक्त (yuktá) | |||
---|---|---|---|
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | युक्तम् yuktám |
युक्ते yukté |
युक्तानि / युक्ता¹ yuktā́ni / yuktā́¹ |
Vocative | युक्त yúkta |
युक्ते yúkte |
युक्तानि / युक्ता¹ yúktāni / yúktā¹ |
Accusative | युक्तम् yuktám |
युक्ते yukté |
युक्तानि / युक्ता¹ yuktā́ni / yuktā́¹ |
Instrumental | युक्तेन yukténa |
युक्ताभ्याम् yuktā́bhyām |
युक्तैः / युक्तेभिः¹ yuktaíḥ / yuktébhiḥ¹ |
Dative | युक्ताय yuktā́ya |
युक्ताभ्याम् yuktā́bhyām |
युक्तेभ्यः yuktébhyaḥ |
Ablative | युक्तात् yuktā́t |
युक्ताभ्याम् yuktā́bhyām |
युक्तेभ्यः yuktébhyaḥ |
Genitive | युक्तस्य yuktásya |
युक्तयोः yuktáyoḥ |
युक्तानाम् yuktā́nām |
Locative | युक्ते yukté |
युक्तयोः yuktáyoḥ |
युक्तेषु yuktéṣu |
Notes |
|
References
- Monier Williams (1899), “युक्त”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, OCLC 458052227, page 853.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.