व्याहृति

Sanskrit

Etymology

वि- (vi) + आहृति (āhṛti, bringing near)

Noun

व्याहृति (vyāhṛti) f

  1. utterance, speech, statement (MBh., Kālid., VarBṛS.)
  2. names of the seven upper worlds as a series of mystical utterances, the first three of which are considered chief and play a significant role in prayer; namely, भूर् (bhūr, earth), भुवर् (bhuvar, air), स्वर् (svar, heaven); महर् (mahar, abode of the saints), जनर् (janar, abode of the sons of Brahma), तपर् (tapar, abode of the devoted and of the seers), सत्य (satya, abode of truth and purity) (TS., Br., RTL.)
  3. name of a सामन् (sāman) (ĀrshBr.)

Declension

Feminine i-stem declension of व्याहृति
Nom. sg. व्याहृतिः (vyāhṛtiḥ)
Gen. sg. व्याहृत्याः / व्याहृतेः (vyāhṛtyāḥ / vyāhṛteḥ)
Singular Dual Plural
Nominative व्याहृतिः (vyāhṛtiḥ) व्याहृती (vyāhṛtī) व्याहृतयः (vyāhṛtayaḥ)
Vocative व्याहृते (vyāhṛte) व्याहृती (vyāhṛtī) व्याहृतयः (vyāhṛtayaḥ)
Accusative व्याहृतिम् (vyāhṛtim) व्याहृती (vyāhṛtī) व्याहृतीः (vyāhṛtīḥ)
Instrumental व्याहृत्या (vyāhṛtyā) व्याहृतिभ्याम् (vyāhṛtibhyām) व्याहृतिभिः (vyāhṛtibhiḥ)
Dative व्याहृत्यै / व्याहृतये (vyāhṛtyai / vyāhṛtaye) व्याहृतिभ्याम् (vyāhṛtibhyām) व्याहृतिभ्यः (vyāhṛtibhyaḥ)
Ablative व्याहृत्याः / व्याहृतेः (vyāhṛtyāḥ / vyāhṛteḥ) व्याहृतिभ्याम् (vyāhṛtibhyām) व्याहृतिभ्यः (vyāhṛtibhyaḥ)
Genitive व्याहृत्याः / व्याहृतेः (vyāhṛtyāḥ / vyāhṛteḥ) व्याहृत्योः (vyāhṛtyoḥ) व्याहृतीनाम् (vyāhṛtīnām)
Locative व्याहृत्याम् / व्याहृतौ (vyāhṛtyām / vyāhṛtau) व्याहृत्योः (vyāhṛtyoḥ) व्याहृतिषु (vyāhṛtiṣu)

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.