सामन्

Sanskrit

Etymology 1

From Proto-Indo-Aryan *sHā́ma, from Proto-Indo-Iranian *sHā́ma, from Proto-Indo-European *sh₂om-n̥, from *sh₂em- (to sing). Cognate with Hittite [script needed] (išḫamai), Ancient Greek ῠ̔́μνος (húmnos, song, hymn, ode).

The Uṇādi-sūtra, IV, 152 derives it from the root स्यति (syáti) as "destroying sin"; in Yāska's Nirukta the word is apparently connected with सम्मित (sánati); by others derived from सनति (sanati), सान्त्वयति (sāntvayati).

Pronunciation

Noun

सामन् (sā́man) n

  1. any song or tune (sacred or profane, also the hum of bees)
  2. the faculty of uttering sounds

Declension

Neuter an-stem declension of सामन् (sā́man)
Singular Dual Plural
Nominative साम
sā́ma
साम्नी / सामनी
sā́mnī / sā́manī
सामानि
sā́māni
Vocative सामन् / साम
sā́man / sā́ma
साम्नी / सामनी
sā́mnī / sā́manī
सामानि
sā́māni
Accusative साम
sā́ma
साम्नी / सामनी
sā́mnī / sā́manī
सामानि
sā́māni
Instrumental साम्ना
sā́mnā
सामभ्याम्
sā́mabhyām
सामभिः
sā́mabhiḥ
Dative साम्ने
sā́mne
सामभ्याम्
sā́mabhyām
सामभ्यः
sā́mabhyaḥ
Ablative साम्नः
sā́mnaḥ
सामभ्याम्
sā́mabhyām
सामभ्यः
sā́mabhyaḥ
Genitive साम्नः
sā́mnaḥ
साम्नोः
sā́mnoḥ
साम्नाम्
sā́mnām
Locative साम्नि / सामनि
sā́mni / sā́mani
साम्नोः
sā́mnoḥ
सामसु
sā́masu

Etymology 2

From the root सन् (san, to gain, acquire).

Noun

सामन् (sā́man) n

  1. acquisition, possession, property, wealth, abundance

Etymology 3

Probably connected with सान्त्वयति (sāntvayati, to console, comfort, soothe); according to some from सनति (sánati, to gain, acquire).

Declension

Neuter an-stem declension of सामन् (sā́man)
Singular Dual Plural
Nominative साम
sā́ma
साम्नी / सामनी
sā́mnī / sā́manī
सामानि
sā́māni
Vocative सामन् / साम
sā́man / sā́ma
साम्नी / सामनी
sā́mnī / sā́manī
सामानि
sā́māni
Accusative साम
sā́ma
साम्नी / सामनी
sā́mnī / sā́manī
सामानि
sā́māni
Instrumental साम्ना
sā́mnā
सामभ्याम्
sā́mabhyām
सामभिः
sā́mabhiḥ
Dative साम्ने
sā́mne
सामभ्याम्
sā́mabhyām
सामभ्यः
sā́mabhyaḥ
Ablative साम्नः
sā́mnaḥ
सामभ्याम्
sā́mabhyām
सामभ्यः
sā́mabhyaḥ
Genitive साम्नः
sā́mnaḥ
साम्नोः
sā́mnoḥ
साम्नाम्
sā́mnām
Locative साम्नि / सामनि
sā́mni / sā́mani
साम्नोः
sā́mnoḥ
सामसु
sā́masu

Noun

सामन् (sā́man) n or m

  1. calming, tranquillizing, (especially) kind or gentle words for winning an adversary, conciliation, negotiation (one of the 4 उपाय (upāyas) or means of success against an enemy, the other 3 being दान (dāna), भेद (bheda), and दण्ड (daṇḍa))
  2. (in the beginning of a compound or instrumental singular and plural) "by friendly means or in a friendly way, willingly, voluntarily"

Declension

Masculine an-stem declension of सामन् (sā́man)
Singular Dual Plural
Nominative सामा
sā́mā
सामानौ / सामाना¹
sā́mānau / sā́mānā¹
सामानः
sā́mānaḥ
Vocative सामन्
sā́man
सामानौ / सामाना¹
sā́mānau / sā́mānā¹
सामानः
sā́mānaḥ
Accusative सामानम्
sā́mānam
सामानौ / सामाना¹
sā́mānau / sā́mānā¹
साम्नः
sā́mnaḥ
Instrumental साम्ना
sā́mnā
सामभ्याम्
sā́mabhyām
सामभिः
sā́mabhiḥ
Dative साम्ने
sā́mne
सामभ्याम्
sā́mabhyām
सामभ्यः
sā́mabhyaḥ
Ablative साम्नः
sā́mnaḥ
सामभ्याम्
sā́mabhyām
सामभ्यः
sā́mabhyaḥ
Genitive साम्नः
sā́mnaḥ
साम्नोः
sā́mnoḥ
साम्नाम्
sā́mnām
Locative साम्नि / सामनि
sā́mni / sā́mani
साम्नोः
sā́mnoḥ
सामसु
sā́masu
Notes
  • ¹Vedic
Neuter an-stem declension of सामन् (sā́man)
Singular Dual Plural
Nominative साम
sā́ma
साम्नी / सामनी
sā́mnī / sā́manī
सामानि
sā́māni
Vocative सामन् / साम
sā́man / sā́ma
साम्नी / सामनी
sā́mnī / sā́manī
सामानि
sā́māni
Accusative साम
sā́ma
साम्नी / सामनी
sā́mnī / sā́manī
सामानि
sā́māni
Instrumental साम्ना
sā́mnā
सामभ्याम्
sā́mabhyām
सामभिः
sā́mabhiḥ
Dative साम्ने
sā́mne
सामभ्याम्
sā́mabhyām
सामभ्यः
sā́mabhyaḥ
Ablative साम्नः
sā́mnaḥ
सामभ्याम्
sā́mabhyām
सामभ्यः
sā́mabhyaḥ
Genitive साम्नः
sā́mnaḥ
साम्नोः
sā́mnoḥ
साम्नाम्
sā́mnām
Locative साम्नि / सामनि
sā́mni / sā́mani
साम्नोः
sā́mnoḥ
सामसु
sā́masu
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.