श्रुत
Sanskrit
Etymology
From Proto-Indo-Aryan *śrutás, from Proto-Indo-Iranian *ĉrutás, from Proto-Indo-European *ḱlu-tó-s, from *ḱlew- (“to hear”). Cognate with Old English hlūd (whence English loud).
Adjective
श्रुत • (śrutá)
Declension
| Masculine a-stem declension of श्रुत | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | श्रुतः (śrutaḥ) | ||
| Gen. sg. | श्रुतस्य (śrutasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | श्रुतः (śrutaḥ) | श्रुतौ (śrutau) | श्रुताः (śrutāḥ) |
| Vocative | श्रुत (śruta) | श्रुतौ (śrutau) | श्रुताः (śrutāḥ) |
| Accusative | श्रुतम् (śrutam) | श्रुतौ (śrutau) | श्रुतान् (śrutān) |
| Instrumental | श्रुतेन (śrutena) | श्रुताभ्याम् (śrutābhyām) | श्रुतैः (śrutaiḥ) |
| Dative | श्रुताय (śrutāya) | श्रुताभ्याम् (śrutābhyām) | श्रुतेभ्यः (śrutebhyaḥ) |
| Ablative | श्रुतात् (śrutāt) | श्रुताभ्याम् (śrutābhyām) | श्रुतेभ्यः (śrutebhyaḥ) |
| Genitive | श्रुतस्य (śrutasya) | श्रुतयोः (śrutayoḥ) | श्रुतानाम् (śrutānām) |
| Locative | श्रुते (śrute) | श्रुतयोः (śrutayoḥ) | श्रुतेषु (śruteṣu) |
| Feminine ā-stem declension of श्रुत | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | श्रुता (śrutā) | ||
| Gen. sg. | श्रुतायाः (śrutāyāḥ) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | श्रुता (śrutā) | श्रुते (śrute) | श्रुताः (śrutāḥ) |
| Vocative | श्रुते (śrute) | श्रुते (śrute) | श्रुताः (śrutāḥ) |
| Accusative | श्रुताम् (śrutām) | श्रुते (śrute) | श्रुताः (śrutāḥ) |
| Instrumental | श्रुतया (śrutayā) | श्रुताभ्याम् (śrutābhyām) | श्रुताभिः (śrutābhiḥ) |
| Dative | श्रुतायै (śrutāyai) | श्रुताभ्याम् (śrutābhyām) | श्रुताभ्यः (śrutābhyaḥ) |
| Ablative | श्रुतायाः (śrutāyāḥ) | श्रुताभ्याम् (śrutābhyām) | श्रुताभ्यः (śrutābhyaḥ) |
| Genitive | श्रुतायाः (śrutāyāḥ) | श्रुतयोः (śrutayoḥ) | श्रुतानाम् (śrutānām) |
| Locative | श्रुतायाम् (śrutāyām) | श्रुतयोः (śrutayoḥ) | श्रुतासु (śrutāsu) |
| Neuter a-stem declension of श्रुत | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | श्रुतम् (śrutam) | ||
| Gen. sg. | श्रुतस्य (śrutasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | श्रुतम् (śrutam) | श्रुते (śrute) | श्रुतानि (śrutāni) |
| Vocative | श्रुत (śruta) | श्रुते (śrute) | श्रुतानि (śrutāni) |
| Accusative | श्रुतम् (śrutam) | श्रुते (śrute) | श्रुतानि (śrutāni) |
| Instrumental | श्रुतेन (śrutena) | श्रुताभ्याम् (śrutābhyām) | श्रुतैः (śrutaiḥ) |
| Dative | श्रुताय (śrutāya) | श्रुताभ्याम् (śrutābhyām) | श्रुतेभ्यः (śrutebhyaḥ) |
| Ablative | श्रुतात् (śrutāt) | श्रुताभ्याम् (śrutābhyām) | श्रुतेभ्यः (śrutebhyaḥ) |
| Genitive | श्रुतस्य (śrutasya) | श्रुतयोः (śrutayoḥ) | श्रुतानाम् (śrutānām) |
| Locative | श्रुते (śrute) | श्रुतयोः (śrutayoḥ) | श्रुतेषु (śruteṣu) |
Descendants
- Pali: suta
References
- Monier Williams (1899), “श्रुत”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, OCLC 458052227, page 1101.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.