การหย่า

From การ (gaan, “abstract noun prefix”) +‎ หย่า (yàa, “to divorce; to discontinue”).

การหย่า • (gaan-yàa)

1. Abstract noun of หย่า (yàa)
   • 1976, พระราชบัญญัติให้ใช้บทบัญญัติบรรพ ๕ แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ที่ได้ตรวจชำระใหม่ พ.ศ. ๒๕๑๙:

     มาตรา ๑๕๐๑ การสมรสย่อมสิ้นสุดลงด้วยความตาย การหย่า หรือศาลพิพากษาให้เพิกถอน

     mâat-dtraa nʉ̀ng pan hâa rɔ́ɔi èt gaan-sǒm-rót yɔ̂m sîn-sùt long dûai kwaam-dtaai gaan-yàa rʉ̌ʉ sǎan pí-pâak-sǎa hâi pə̂ək-tɔ̌ɔn

     Section 1501 A marriage shall come to an end upon death, divorce, or revocation by court judgment.

     มาตรา ๑๕๑๔ การหย่านั้นจะทำได้แต่โดยความยินยอมของทั้งสองฝ่ายหรือโดยคำพิพากษาของศาล

     mâat-dtraa nʉ̀ng pan hâa rɔ́ɔi sìp-sìi gaan-yàa nán jà tam dâai dtɛ̀ɛ dooi kwaam-yin-yɔɔm kɔ̌ɔng táng sɔ̌ɔng fàai rʉ̌ʉ dooi kam-pí-pâak-sǎa kɔ̌ɔng sǎan

     Section 1514 A divorce may only be effected by mutual consent or by court judgment.