พญา

Thai

Etymology

From Old Khmer bañā (“title of high-ranking official”), probably a corrupted form of °brañā, from which Old Thai พรญา was derived; or from Mon ဗညာ (pəɲɛ̀a, “title of royalty and high nobility”).[1] Cognate with and re-borrowed as Modern Khmer ពញា (pñiə).

Pronunciation

Orthographic		พญา b ɲ ā
Phonemic		พะ-ยา b a – y ā
Romanization	Paiboon	pá-yaa
	Royal Institute	pha-ya
(standard) IPA^(key)		/pʰa˦˥.jaː˧/

Noun

พญา • (pá-yaa)

Archaic form of พระยา (prá-yaa).

References

ศิขรินทร์ แสงเพชร. "คำยืมภาษามอญในกฎหมายตราสามดวง". ภาษาไทยและวัฒนธรรมไทย ๒๑๖. ฉบับที่ ๒, ปีที่ ๑, ธันวาคม ๒๕๕๐ - พฤษภาคม ๒๕๕๑.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.