พิไนยกัน

พิไนยกัน • (pí-nai-gan)

1. (law) Archaic form of พินัยกรรม (pí-nai-gam).
   • พระไอยการลักษณมรดก

     ๔๙ มาตราหนึ่ง ผู้อาพาธหนักจะทำพิไนยกันไว้แก่ศิศ โยม แลสาขาญาติ แลทำบุญให้ทานให้เจ้าไทยพระสงฆก็ดี ถ้าเปนพิไนยกันของพระสงฆ ให้มีผู้เถ้าผู้แก่นั่ง ๓ คน ๔ คน

     sìi-sìp gâao mâat-dtraa nʉ̀ng pûu aa-pâat nàk jà tam pí-nai-gan wái gɛ̀ɛ sìt yoom lɛɛ sǎa-kǎa-yâat lɛɛ tam-bun hâi-taan hâi jâao-tai prá-sǒng gɔ̂ɔ-dii tâa bpen pí-nai-gan kɔ̌ɔng prá-sǒng hâi mii pûu-tâo-pûu-gɛ̀ɛ nâng sǎam kon sìi kon

     49. Another section is as follows: Where a gravely ill person wants to make a will bequeathing his property to his disciples, devouts, or kindred, or ordaining the making of merit or donations in favour of priests or their communities, and the person to make the will is a monk, there shall be three or four elders sitting [to witness the making of the will].

• Kotmāi trā sām dūang lem sǭng กฎหมายตรา ๓ ดวง เล่ม ๒ [Code of Three Seals, Volume 2]. (2005). Bangkok: Sukkhaphāp Čhai. →ISBN. pp. 149–150.